ഏട്ടത്തിയമ്മ

ഈ സ്നേഹം ഇത് കളഞ്ഞിട്ടല്ലേ ഞാൻ നാടുപേക്ഷിച്ചു പോയത്….

ആ കാൽക്കൽ വീണൊന്നു കരയാൻ
ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചു..

എന്നാലും എന്റെ ഉണ്ണ്യേ നിനക്ക് ഇങ്ങനെ എല്ലാവരേയും ഉപേക്ഷിച്ചു പോകാൻ തോന്നിയല്ലോ….

ആ കണ്ണുകളിൽ നനവ് പടർന്നിരുന്നു

… സാരീ തുമ്പു കൊണ്ട് ആ നനവ് തുടച്ചു..

ഏട്ടത്തി തുടർന്നു….

“ഈ ഏട്ടത്തിയമ്മ എത്ര വേദനിച്ചുവെന്നറിയാമോ…
എന്നും എനിക്ക് ആദ്യത്തെ
മകൻ നീയാണ്.. അറിയുമോ…

“നീ പോയതിനു ശേഷം നിന്റെ വരവും
കാത്ത് ഞാൻ ഇരിയ്ക്കാത്ത
ദിവസങ്ങളില്ല…..

എന്നാലും എന്റെ കുട്ടിയിങ്ങു വന്നുവല്ലോ അത് മതി ഈ അമ്മയ്ക്ക്…

അതേ അതാണ് സ്ഥാനം..

അമ്മ അതാണ് എനിക്കെന്നും എന്റെ ഏട്ടത്തി..

കുഞ്ഞിലേ അമ്മ മരിച്ച ശേഷം വീട് ആകേ ഉറങ്ങിപ്പോയി… ആർക്കും ഒന്നിനും ഒരു താല്പര്യവുമില്ലാത്ത അവസ്ഥ. .
.

ആ സമയത്താണ് ഒരു ത്രിസന്ധ്യയിൽ ചേട്ടന്റെ ഭാര്യയായി ഏട്ടത്തി വീട്ടിൽ കയറി വരുന്നത് ..

ആരോരുമില്ലാത്ത ഒരു പാവം കുട്ടി..

വീട്ടുകാരുടെ ഇഷ്ടത്തിനുള്ള വിവാഹം അല്ലാതിരുന്നതിനാൽ ഏറെ എതിപ്പുകൾ നേരിടേണ്ടി വന്നയാൾ ..

പക്ഷേ ഒടുവിൽ ഈ എട്ട് വയസ്സുകാരന് നല്ലൊരു അമ്മയും വീടിനു നല്ലൊരു കുടുംബിനിയുമായി മാറിയപ്പോൾ ഏട്ടത്തിയമ്മ ആ വീടിന്റെ വിളക്കായി…

“ജീവിതമെന്തെന്നു അറിയാത്ത പ്രായത്തിൽ അമ്മയേ നഷ്ടമായവന് ഒരു അമ്മയായി വന്നവർ….

“സ്നേഹത്തോടെ അന്നമൂട്ടി നെഞ്ചോടു ചേർത്ത് കിടത്തി ഉറക്കിയവർ..

അതാണ് എന്റെ അമ്മ ഏട്ടത്തിയമ്മ…

ആ അമ്മയാണ് എന്റെ മുന്നിൽ കണ്ണേറുകളോട് നിൽക്കുന്നത്…

എന്തിനു വേണ്ടി ആർക്കു വേണ്ടി ഞാൻ ആ സ്നേഹം തട്ടി തെറിപ്പിച്ചു….

“പ്രണയം നടിച്ചവൾക്കു വേണ്ടിയോ . .?

അതോ. മനസ്സിൽ തോന്നിയ
അപഹർഷതാ ബോധമോ..?

ഉത്തരമില്ല…

“പക്ഷേ ഒന്നുണ്ട് അതിനുമെല്ലാം ഉയരത്തിലാണ് ഈ മാതൃസ്നേഹം…

ഞാൻ ആ കാൽക്കൽ വീണു കരഞ്ഞു…

“സ്നേഹത്തോടെ എന്നേ പിടിച്ചെഴുന്നേല്പിച്ചു എന്റെ തലയിൽ തലോടുമ്പോൾ
ഞാൻ അറിഞ്ഞിരുന്നു ആ മനസ്സിന്റെ നൊമ്പരം…

എന്താ ഉണ്ണ്യേ കഴിഞ്ഞത് കഴിഞ്ഞു
കുട്ടികൾ തെറ്റ് ചെയ്താൽ അമ്മമാർ ക്ഷമിക്കുമല്ലോ…..

“ഏറെ വിഷമിപ്പിച്ചുവെങ്കിലും എന്റെ കുട്ടി വന്നുവല്ലോ വരാതിരിക്കാൻ നിനക്കാവില്ല എന്ന് ഈ അമ്മയ്ക്ക് അറിയാമായിരുന്നു…

ഇനി എങ്ങും ഈ അമ്മയേ തനിച്ചാക്കി പോകരുത് ….
കാരണം എന്റെ മൂത്ത കുട്ടി നീയാണ്…

ഇവിടുത്തെ ഇളയ കുട്ട്യോൾക്ക് നേർവഴി കാണിക്കേണ്ടവൻ… അവർക്ക് തുണയാകേണ്ടവൻ..

അമ്മേ. ഇനി ഒരിയ്ക്കലും ഞാൻ
ഈ വീട് വിട്ടു പോകില്ല….

ഈ വാക്കുകൾ കേട്ടാൽ മതി ഈ അമ്മയ്ക്ക്….

കണ്ടില്ലേ എന്റെ കുട്ടി ആകേ ക്ഷീണിച്ചിരിയ്ക്കുന്നു.. മുഖമെല്ലാമൊട്ടി പരുവമായിരിയ്ക്കുന്നു…
ഇതെങ്ങനെ ഈ അമ്മ സഹിയ്ക്കും…

“അമ്മേ എന്നേ വെറുക്കല്ലേ…

നിന്നേ ഈ അമ്മ വെറുക്കുമോ കുട്ടി…

മോൻ വാ ഏറെ കാലമായി നിന്നേ ഒന്ന് സ്നേഹത്തോടെ അന്നമൂട്ടാൻ ഈ അമ്മ കൊതിയ്ക്കുന്നു…

ആ കൈകൾ പിടിച്ചു വീടിനുള്ളിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ ഞാൻ അറിഞ്ഞിരുന്നു
മാതൃ സ്നേഹം എന്ന വാക്കിന്റെ ശരിയായ അർത്ഥം…….

രചന

വിജയ് കുമാർ ഉണ്ണികൃഷ്ണൻ

VijayKumar Unnikrishnan