അനഘ – ഭാഗം 38

അനഘ കാശിയെയും കുഞ്ഞാറ്റയെയും ചേർത്ത പിടിച്ച് കണ്ണുകളടച്ച് ആ ചുംബനത്തെ സ്വീകരിച്ചു..

കാശി എഴുന്നേറ്റ് അനഘയെ തന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർത്ത് നിർത്തി..

കാശി-“നീ എപ്പഴാ കൺഫോം ആക്കിയത്..?”

അനഘ-“ഒരാഴ്ച ആയി നല്ല ക്ഷീണം തോന്നിയിരുന്നു..അന്ന് ഞാൻ കാര്യാക്കിയില്ല..രണ്ട് ദിവസം മുമ്പ് ശർദ്ധിച്ചപ്പോഴാണ് പിരിയഡ്സ് തെറ്റിയിട്ട് കുറേ ആയി എന്ന് ഓർത്തത്..ഏട്ടൻ ഇന്നലെ രാത്രി എത്തും എന്ന് പറഞ്ഞത് കൊണ്ട് ഞാൻ രാവിലെ തന്നെ അമ്മയോട് നുണയും പറഞ്ഞ് വിച്ചുവിനേയും കൂട്ടി പ്രിയേച്ചിയുടെ അടുത്ത് പോയി ടെസ്റ്റ് ചെയ്ത് ഇവിടെ ഒരു കുഞ്ഞു കാശി വളരുന്നുണ്ട് എന്ന് ഉറപ്പിച്ചു..”

അനഘ കാശിയുടെ കൈ തന്റെ വയറിൽ വെച്ച് പറഞ്ഞു…കാശി അനഘയുടെ നെറ്റിയിലും കവിളുകളിലും ചുംബിച്ച് കൊണ്ട് തന്റെ സന്തോഷം പ്രകടിപ്പിച്ചു..

കാശി-“എന്നിട്ട് അമ്മയോട് പറഞ്ഞോ നീ..?”

അനഘ-“ഇല്ല..ആദ്യം ഈ കാര്യം കേൾക്കേണ്ടത് കിച്ചേട്ടനാണെന്ന് തോന്നി…

വിച്ചു ചോദിച്ചെങ്കിലും അവളോടും ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല..”

കാശി-“എന്നാ വാ..നമുക്ക് താഴെക്ക് പോയി എല്ലാരോടും പറയാം..”

കാശി ഒര കൈയിൽ കുഞ്ഞാറ്റയെയും മറു കൈയിൽ അനഘയെയും ചേർത്ത് പിടിച്ച് സ്റ്റെയറിനടുത്തേക്ക് നടന്നു…

താഴേക്ക് ചെന്ന് കാശി തന്നെയാണ് വിവരം എല്ലാവരെയും അറിയിച്ചത്…

ഭവാനി സന്തോഷത്തോടെ അനഘയെ പുണർന്ന് നെറ്റിയിൽ ചുണ്ടമർത്തി..

സേതു കാശിയെയും അനഘയെയും ചേർത്ത് നിർത്തി…

വിച്ചു അനഘയെ പുണരുന്ന കൂട്ടത്തിൽ കാശിയെ കളിയാക്കാനും മറന്നില്ല..

സേതു അപ്പോൾ തന്നെ തറവാട്ടിലേക്ക് വിളിച്ച് വിവരങ്ങൾ പറഞ്ഞു…

വൈകുന്നേരമായപ്പോഴേക്കും അവരെല്ലാവരും പലഹാരങ്ങളും പഴങ്ങളുമൊക്കെയായി കൈലാസത്തിലേക്ക് വന്നു..

അങ്ങനെ ആ ദിവസം കൈലാസത്തിൽ കാശിയുടെ പിറന്നാളും കൂടെ ഈ ചെറിയ വലിയ സന്തോഷവും എല്ലാവരും ചേർന്ന് ഒരു ആഘോഷമാക്കി മാറ്റി…

…..

ലണ്ടനിലെ കാർത്തികിന്റെ ഓഫീസിൽ…

തന്റെ സീറ്റിലിരുന്ന് ജോലി ചെയ്യുന്നതിനിടക്കും അപർണ്ണയുടെ കണ്ണുകൾ നേരെ എതിരെയുള്ള കാർത്തികിന്റെ കാബിനിലേക്ക് നീളുന്നുണ്ടായിരുന്നു…അവളവിടേക്ക് വന്ന് ഏകദേശം ആറ് മാസത്തോളമായിരുന്നു..അവിടെ എത്തിയ ശേഷവും കാർത്തിയുടെ അടുത്ത് നിന്നും വഴക്ക് കേൾപ്പിക്കുന്നതിൽ അപർണ്ണ ഒരു കുറവും വരുത്തിയിരുന്നില്ല..

എത്ര വഴക്ക് കേട്ടാലും നന്നാവില്ല എന്ന് കരുതിയിട്ടാകും പതിയെ പതിയെ കാർത്തി വഴക്ക് പറയുന്നത് നിർത്തി..കുറച്ച് കാലങ്ങൾക്കുള്ളിൽ ചെറിയ തോതിലൊരു സൗഹൃദം ഉണ്ടാക്കിയെടുക്കാൻ അപർണ്ണക്ക് സാധിച്ചിരുന്നു…

ആ ധൈര്യത്തിലാണ് തന്റെ ഇഷ്ടം ഒരിക്കൽ കാർത്തിക്ക് മുന്നിൽ തുറന്ന് കാണിച്ചതും..എന്നാൽ അതിന് ശേഷം ഇത് വരെ കാർത്തി അവളോട് സംസാരിച്ചില്ല എന്നത് മാത്രമല്ല അവളെ പൂർണ്ണമായും ഒഴിവാക്കുകയായിരുന്നു ചെയ്തത്..

അത് അപർണ്ണയിൽ ഒരു പാട് വേദന നൽകി എങ്കിലും അവനെ ശല്യം ചെയ്ത് അവന്റെ പിന്നാലെ തന്നെ നടക്കാൻ തുടങ്ങി..

എന്നാൽ ഇന്നലെ കാർത്തി അപർണ്ണയോട് ദേഷ്യത്തിൽ സംസാരിച്ചു..അവന്റെ മുന്നിൽ ചിരിച്ച് കാണിച്ച് നിന്നെങ്കിലും രാത്രിയിൽ തന്റെ തലയണയിൽ അവളാ സങ്കടങ്ങളൊക്കെയും കരഞ്ഞ് തീർത്തിരുന്നു…

ഇന്ന് ഒരു തീരുമാനം ഉണ്ടാക്കണം എന്ന ഉറപ്പിൽ എങ്ങോട്ടോ പോവാൻ നിന്ന കാർത്തികിന് പിന്നാലെ ചെന്നു..

അപർണ്ണ കുറേ വിളിച്ചെങ്കിലും കാർത്തിക് കേട്ട ഭാവം കാണിക്കാതെ നടന്ന് നീങ്ങി..

ഒടുവിൽ അപർണ്ണ ഓടി വന്ന് അവന്റെ മുന്നിൽ കൈകൾ നീട്ടി തടസം നിന്നു..

ഓടി വന്നതിനാൽ അവൾ നന്നായി കിതക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു..

കാർത്തിക് അപർണ്ണയെ ദേഷ്യത്തോടെ ഒന്ന് നോക്കി പോവാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അവൾ സമ്മതിച്ചില്ല…

കാർത്തി-“തനിക്കെന്താ അപർണ്ണ വേണ്ടത്..?”

അപർണ്ണ-“എനിക്ക് വേണ്ടത് ഞാൻകാർത്തിയോട് പറഞ്ഞതല്ലേ..?വീണ്ടുമെന്തിനാ ഈ ചോദ്യം..”

കാർത്തി-“നീ ചോദിച്ചതിനുള്ള മറുപടി ഞാൻ നിനക്ക് തന്നിട്ടുണ്ട്..പിന്നെയും എന്തിനാ എന്റെ പിന്നാലെ ഇങ്ങനെ നടക്കുന്നത്..?”

അപർണ്ണ-“ഇഷ്ടായിട്ട്..നിങ്ങൾ എന്റെ പ്രാണനായിട്ട്..”

കാർത്തിയുടെ ചോദ്യത്തിന് അപർണ്ണ ഉത്തരം കൊടുത്തു..

അപർണ്ണ-“ഓരോ പ്രാവശ്യവും ആട്ടിയോടിച്ചിട്ടും പിന്നെയും നിങ്ങളെ ശല്യം ചെയ്ത് വരുന്നത് നിങ്ങളെ അത്രക്ക് പ്രണയിച്ച് പോയത് കൊണ്ടാ..

നിന്റെ ഓരോ വാക്കുകളും എന്നെ ഒരുപാട് വേദനിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്..പക്ഷേ അതെല്ലാം നിങ്ങളോടുള്ള എന്റെ ഇഷ്ടത്തെ കൂട്ടിയിട്ടേ ഉള്ളൂ…പക്ഷേ ഇപ്പോ ഈ അവഗണന കാണുമ്പോ..സഹിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല എനിക്ക്..വേറെ ഒന്നും വേണ്ട..എപ്പോഴെങ്കിലും എന്നെ ഒന്ന് നോക്കുകയെങ്കിലും ചെയ്തൂടെ..അത് ദേഷ്യത്തോടെയാണെങ്കിലും ഞാൻ സന്തോഷത്തോടെ ഏറ്റ് വാങ്ങിക്കോളാം..”

അപർണ്ണയുടെ നിറഞ്ഞൊഴുകുന്ന കണ്ണുനീരിന് മുന്നിൽ കാർത്തി എന്ത് പറയണമെന്നറിയാതെ പതറി നിന്നു..

കാർത്തി-“അപർണ്ണ..വഴിയിൽ നിന്നും മാറ് എനിക്ക് പോവണം..”

അപർണ്ണ-“ഇല്ല..”

കാർത്തി-“അപർണ്ണ..സംസാരിച്ച് നിൽക്കാൻ എനിക്ക് സമയമില്ല..മാറി നിൽക്ക്..”

കാർത്തി കടുപ്പിച്ച് പറഞ്ഞതും അപർണ്ണ ഒരു സൈഡിലേക്ക് ഒതുങ്ങി കൊടുത്തു..

കാർത്തി പോവാൻ നോക്കിയപ്പോൾ അവന്റെ കൈയിൽ പിടിച്ച് നിർത്തി അവന്റെ കവിളിലായി അധരങ്ങളമർത്തി..

അപർണ്ണ-“ഇന്ന് തൽകാലം ഞാൻ വിട്ടിരിക്കുന്നു..പക്ഷേ നാളെ രാവിലെ മര്യാദക്ക് വന്ന് എന്നോട് ഇഷ്ടാണ് എന്ന് പറഞ്ഞില്ലെങ്കിൽ മോനെ കാർത്തികേ..ഈ അപർണ്ണ ആരാണെന്ന് നീ അറിയും..”

പെട്ടന്നുള്ള അപർണ്ണയുടെ നീക്കത്തിൽ കണ്ണും തള്ളി നിൽക്കുന്ന കാർത്തിയെ കണ്ട് അവളൊരു പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞ് കൊണ്ട് ഓഫീസിലേക്ക് ഓടി..

സ്ഥലകാല ബോധം തിരിച്ച് കിട്ടിയ കാർത്തി അവന്റെ കവിളിൽ കൈവിരൽ കൊണ്ട് പതിയെ ഒന്ന് തഴുകി..

പിന്നെ എന്തോ ഓർത്തെന്ന പോലെ പെട്ടന്ന് കൈ പിൻവലിച്ച് തന്റെ കാറിലേക്ക് കയറി ഇരുന്നു..

ഓഫീസിൽ നിന്ന് വൈകി വീട്ടിലെത്തിയ കാർത്തി അച്ഛന് അടുത്തേക്ക് ചെന്നു..

മരുന്ന് കഴിച്ചതിന്റെ മയക്കത്തിലായിരുന്നു വിശ്വൻ..ട്രീറ്റ്മെന്റ് മൂലം ഇപ്പോൾ പതിയെ കൈകൾ ചലിപ്പിക്കാൻ അയാൾക്ക് കഴിഞ്ഞിരുന്നു..

വിശ്വനെ ഒന്ന് തലോടി തന്റെ റൂമിലേക്ക് ചെന്ന കാർത്തിക് ബെഡിലേക്ക് വീണു..

അവന്റെ ചിന്തകൾ മുഴുവൻ അപർണ്ണയെ കുറിച്ച് ആയിരുന്നു..

കുറേ സമയം ഇരുന്ന് ആലോചിച്ച അവൻ ഒടുവിൽ എന്തോ തീരുമാനിച്ച് ഉറപ്പിച്ച പോലെ കണ്ണുകളടച്ച് നിദ്രയെ പുൽകി..

****

പിറ്റേന്ന് ഓഫീസിലെ സ്റ്റെയറിന് താഴെ റിസപ്ഷനിൽ തന്നെയും കാത്ത് നിൽക്കുന്ന അപർണ്ണയെ കാർത്തി കണ്ടെങ്കിലും അവളെ ശ്രദ്ധിക്കാത്ത മട്ടിൽ സ്റ്റെയർ കയറി കാബിനിലേക്ക് പോയി..

അപർണ്ണ ദേഷ്യത്തിൽ അവന്റെ പിന്നാലെ ചെന്ന് കാബിനിലേക്ക് കയറി…

കാർത്തി-“യെസ്..”

അപർണ്ണ-“എന്താ നിങ്ങളുടെ ഉദ്ധേശം..?”

കാർത്തി-“എന്ത്..?

ഒന്നും അറിയാത്ത മട്ടിലുള്ള കാർത്തിയുടെ ഭാവം കണ്ട് അപർണ്ണക്ക് ദേഷ്യം ഇരച്ച് കയറി..അവൾ ചെയറിലിരുന്ന അവനരികിലേക്ക് ചെന്നു..അവളുടെ വരവ് കണ്ട് പന്തിയല്ലെന്ന് കണ്ട് കാർത്തിക് പതിയെ എഴുന്നേറ്റതും അപർണ്ണ വന്ന് അവന്റെ കോളറിൽ പിടിച്ചു..

അപർണ്ണ-“ഞാനിത്രയും കാലം പിന്നാലെ നടന്നതിന് മറുപടി തരാൻ..നിങ്ങൾക്ക് എന്താ എന്നെ പ്രേമിച്ചാൽ..?”

കാർത്തി-“തനിക്ക് മറുപടിയല്ലേ വേണ്ടത്..എന്നാൽ കേട്ടോ..എനിക്ക് പറ്റില്ല..”

കാർത്തിയുടെ എടുത്തടിച്ചുള്ള വാക്കുകൾ കേട്ട് അപർണ്ണ വല്ലാതായി..

അപർണ്ണ-“കാർത്തീ..കളിക്കാതെ സത്യം പറ..”

കാർത്തി-“സത്യാണ് ഞാൻ പറഞ്ഞത്..എനിക്ക് പറ്റില്ല..”

അപർണ്ണയുടെ കൈകൾ പതിയെ കാർത്തിയുടെ ഷർട്ടിൽ നിന്നും ഊർന്ന് നീങ്ങി..

പെയ്യാൻ വെമ്പി നിൽക്കുന്ന കണ്ണുകളോടെ അപർണ്ണ കാർത്തിയെ ഒന്ന് നോക്കി..

അവളോടുള്ള ഒരു തരിമ്പ് സ്നേഹം പോലും അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ അവൾക്ക് കാണാൻ സാധിച്ചില്ല..

പൊട്ടി വന്ന കരച്ചിൽ ചുണ്ടുകൾ കൂട്ടി പിടിച്ച് ഒതുക്കി നിർത്തി പുറത്തേക്ക് പോവാനൊരുങ്ങിയതും അപർണ്ണയുടെ കൈകൾ കാർത്തി പിടിച്ച് വെച്ചു…

കാർത്തി-“എനിക്ക് പറയാനുള്ളത് മുഴുവൻ കേട്ടിട്ട് പോയാൽ മതി താൻ..”

കാർത്തി പറയുന്നത് കേട്ടെങ്കിലും തിരിഞ്ഞ് നോക്കാതെ അപർണ്ണ നിന്നു..

കാർത്തി-“തന്റെ അപ്പയോട് ഞാൻ സംസാരിച്ചിട്ടുണ്ട്..അപ്പക്ക് മോളെ കെട്ടിച്ച് തരുന്നതിൽ നൂറ് വട്ടം സമ്മതം..എന്താ നിന്റെ അഭിപ്രായം..”

അപർണ്ണ-“ങേ..“

അപർണ്ണ ഞെട്ടി തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയതും തന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിയോടെ നിൽക്കുന്ന കാർത്തിയെ കണ്ട് അന്തം വിട്ട പോലെ നിന്നു…

കാർത്തി-“എന്താ ടീ..പന്തം കണ്ട പെരുച്ചാഴിയെ പോലെ നിക്കുന്നേ..ഈ കാർത്തിക് വിശ്വനാഥന്റെ ഭാര്യയാവാൻ നിനക്ക് സമ്മതമാണോ..?”

അപർണ്ണക്ക് തന്റെ കാതുകളെ വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല..

കാർത്തി-“എന്താ സമ്മതമല്ലേ..?എന്നാൽ ഞാൻ തന്നെ തന്റെ അപ്പയെ വി..”

കാർത്തിയെ മുഴുമിപ്പിക്കാൻ സമ്മതിക്കാതെ അപർണ്ണ തന്റെ അധരങ്ങൾ അവന്റെ അധരത്താൽ കോർത്തു..

അവനുള്ള അവളുടെ മറുപടി ഒരു ചുടു ചുംബനത്തോടെ കാർത്തിയെ അറിയിച്ച് കൊടുത്തു…

ആദ്യത്തെ അമ്പരപ്പ് വിട്ട് മാറിയ കാർത്ത അപർണ്ണയുടെ ചുംബനത്തിൽ ലയിച്ചെന്നോണം അവളെ തന്നിലേക്ക് ചേർത്ത് പിടിച്ചു..

ശ്വാസമെടുക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടിയ അപർണ്ണ പിൻമാറാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും കാർത്തിക് അനുവധിച്ചിരുന്നില്ല…

അവസാനം അവന്റെ ചുണ്ടുകളിൽ പല്ലുകളാഴ്ത്തിയായിരുന്നു അവനിൽ നിന്നും അകന്നത്..

രണ്ട് പേരും ശ്വാസമെടുക്കാൻ നന്നായി ബുദ്ധിമുട്ടിയിരുന്നു..

കാർത്തി അവളെ തന്നെ നോക്കി നിന്നപ്പോൾ അപർണ്ണക്ക് ഇതുവരെയില്ലാത്ത നാണവും പരവേശവും ഒക്കെ തോന്നി…

അപർണ്ണ-“ഞാൻ..പെട്ടന്ന്..എക്സൈറ്റ്മെന്റിൽ..”

കാർത്തിയുടെ മുഖത്ത് നോക്കാതെ തപ്പി തടഞ്ഞ് എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞ് കാബിനിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് ഓടാൻ ശ്രമിച്ചു..

പക്ഷേ അപ്പോഴേക്കും കാർത്തികിന്റെ കൈ അവളുടെ കൈകളിൽ പിടി മുറുക്കിയിരുന്നു..

അപർണ്ണയെ തന്റെ തന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ഇട്ട് കാർത്തി അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി..

കാർത്തി-“ആദ്യമൊക്കെ എന്റെ അടുത്ത് നിന്നും വഴക്ക് മേടിക്കുന്ന നിന്നോട് എനിക്ക് ദേഷ്യായിരുന്നു..പക്ഷേ പിന്നെ എപ്പോഴോ അതൊക്കെ ഞാനും ആസ്വദിക്കാൻ തുടങ്ങി..

നീ എന്നോട് ഇഷ്ടമാണെന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് അവോയ്ഡ് ചെയ്തത് നിന്നോടുള്ള ഇഷ്ട കുറവ് കൊണ്ടായിരുന്നില്ല..

പേടിയായിരുന്നു..സ്നേഹിച്ചിട്ട് ഒടുക്കം നിന്നെ കൂടെ നഷ്ടപെടുമോ എന്ന പേടി..

അനു..അവളെ ഒരുപാട് ഇഷ്ടായിരുന്നു എനിക്ക്..

പക്ഷേ..അവളെ മനസ്സിലാക്കാൻ ഞാൻ ശ്രമിച്ചില്ല..ഒരുപാട് വേദനിപ്പിച്ചു..

നീയും കൂടെ ഇനി ഞാൻ കാരണം വേദനിക്കാൻ പാടില്ലെന്ന് കരുതി..

പക്ഷേ നിന്റെ കണ്ണുനീര്..എന്നെ വീഴ്ത്തി കളഞ്ഞു..ഇന്നലെ രാത്രി ഒരുപാട് ആലോചിച്ച നിന്നെ എന്റെ ജീവിത്തിൽ വേണം എന്ന് ഉറപ്പിച്ച ശേഷമാണ് ഞാൻ തന്റെ അപ്പയെ വിളിച്ച് സംസാരിച്ചത്..അപ്പ ഒരുപാട് സന്തോഷത്തിലായിരുന്നു..നിന്നെ അപ്പോ തന്നെ വിളിച്ച് പറയാൻ നോക്കിയപ്പോൾ ഞാനാ അതിന് സമ്മതിക്കാതിരുന്നത്..”

അപർണ്ണ-“ദുഷ്ടാ..എന്നെ ഇട്ട് കളിപ്പിച്ചു ലേ..”

അപർണ്ണ കാർത്തിയുടെ നെഞ്ചിൽ പയ്യെ ഒന്ന് കുത്തി..

ഒരു ചിരിയോടെ കാർത്തി അവളെ നെഞ്ചിലേക്ക് പൊതിഞ്ഞ് പിടിച്ചു..

അപർണ്ണ-“കാർത്തീ..”

കാർത്തി-“മ്മ്..?”

അപർണ്ണ-“ഒരു കണക്കിന് ഇങ്ങനെ എല്ലാം ആയത് ദൈവ നിശ്ചയമാവും..അല്ലേൽ എനിക്ക് എന്റെ കാർത്തിയെ കിട്ടുമായിരുന്നില്ലല്ലോ..

ഇനി വരും ജന്മത്തിലും എനിക്ക് എന്റെ കാർത്തിയുടെ പാതിയായി ജനിച്ചാൽ മതി..”

അപർണ്ണയുടെ വാക്കുകൾ കാർത്തിയിൽ ഒരു നറു പുഞ്ചിരി വിരിയിച്ചു….

……

തുടരും

Fabi

About Author