മിഴിയറിയാതെ – ഭാഗം 4

“അവള് പറഞ്ഞതിൽ എന്താടി തെറ്റു.. നീ നിന്റെ നില മറന്നു എല്ലാവരോടും കൊഞ്ചാൻ പോയിട്ടല്ലേ അവള് അങ്ങനെ പറഞ്ഞത്… അതിൽ എന്താ തെറ്റു…..

             

    ആരെയും നോക്കാതെ അവിടന്ന് ശ്രീമംഗലത്തേക്കു ഓടുമ്പോൾ കവിളിന്റെ വേദനയേക്കാൾ മനസിനായിരുന്നു വേദന…

    നേരെ ശ്രീമംഗലത്തു പിന്നാമ്പുറത്തുള്ള  കൈത്തോടിന്റെ കരയിൽ ഞങ്ങൾ ഒരുക്കിയിട്ടുള്ള ചെറിയ ചായ്പ്പിലാണ് പോയത്… ഞങ്ങളുടെ ഒത്തുകൂടലിന്റെ സ്ഥലം..

    അവിടെ പോയി കണ്ണുകൾ അടച്ചിരുന്നു… ഞാൻ തോറ്റു പോയിരിക്കുന്നു… എന്റെ പ്രണയം എന്നെ തോല്പിച്ചിരിക്കുന്നു… ദത്തേട്ടൻ എന്നെകുറിച്ച് അങ്ങനെയാണ് കരുതിയിരിക്കുന്നത് എന്ന ചിന്ത ന്നെ ചുട്ടുപൊള്ളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു… അതിലുപരി ന്റെ അമ്മേ പറ്റി പറഞ്ഞിട്ടും ദത്തേട്ടൻ അതിനെ അനുകൂലിച്ചതു എനിക്ക് സഹിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.. ഞാൻ ഒരിക്കലും ദത്തേട്ടനെ സ്നേഹിക്കാൻ പാടില്ലായിരുന്നു….

   കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു തോളിൽ ഒരു സ്പർശം ഏറ്റപ്പോഴാണ്  കണ്ണ് തുറന്നതു … എന്നെത്തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന അച്ഛനെ കണ്ടപ്പോൾ പെട്ടന്നു കണ്ണ് തുടച്ചു എണീക്കാൻ ശ്രമിച്ചു…

   എന്നെ അവിടെ തന്നേ ഇരുത്തിയിട്ടു അച്ഛനും അരികിലായിരുന്നു…

    “അച്ഛേട വേദുട്ടൻ എന്തിനാ കരയണേ.. അവരോട് പിണങ്ങിയോ….

   “ഇല്ലാന്ന് തല ചലിപ്പിച്ചു..

ദത്തൻ വഴക്ക് പറഞ്ഞോ ന്റെ കുട്ട്യേ…

  “ദത്തേട്ടന്റെ പേര് കേട്ടതും കണ്ണുകൾ വീണ്ടും പെയ്തിറങ്ങി…

   “അച്ഛനെ കെട്ടിപിടിച്ചു ആ നെഞ്ചിൽ കിടന്നു തേങ്ങി കരഞ്ഞു..

   “നമുക്ക് പോവാം അച്ഛേ, താഴത്തു വീട്ടിൽ പോവാം… നിക്ക്… നിക്ക് ഇവിടെ നിൽക്കണ്ട… നമുക്ക് പോകാം….

   “അച്ഛന്റെ കണ്ണുകളും നിറഞ്ഞിരുന്നു…

  “അയ്യേ അച്ഛേട മോള് ഇത്രേ ഉള്ളൂ… നീ ഇവിടത്തെ കുറുമ്പി വായാടി അല്ലേ…. മോള് ഇപ്പോ പോയാൽ എല്ലാർക്കും അതു വിഷമം ആകും….

   എന്തു തന്നേ ആയാലും പോട്ടെ… മോള് കണ്ണൊക്കെ തുടച്ചു. അങ്ങോട്ടേക്ക് വാ ഇല്ലേൽ എല്ലാർക്കും വിഷമം ആകും… അച്ഛന്റെ മോള് കാരണം ആരും വിഷമിക്കരുത്….

      അപ്പോളേക്കും ഗാഥയും, ഗൗതമും അങ്ങോട്ടേക്ക് വന്നു…

   “അച്ഛനും മോളും കൂടെ ഇവിടെ എന്താ പരുപാടി…. ഗൗതമിന്റെ ശബ്ദം കേട്ടതും അച്ഛൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് എണീറ്റു..

   അയ്യേ ഈ തടിച്ചി പെണ്ണിനെ കൊഞ്ചിക്കാൻ കൃഷ്ണാമക്കു വേറെ പണി ഇല്ലേ… അമ്മാമ്മയെ  അച്ഛൻ തിരക്കുണുണ്ട് ഉമ്മറത്ത്…

   കൃഷ്ണമ്മാമ  പൊയ്ക്കോ ഇവളെ ഞങ്ങൾ റെഡിയാക്കി എടുക്കാം….

    അച്ഛൻ എണീറ്റു പോയതും രണ്ടുപേരും എന്റെ രണ്ടു സൈഡിലായിരുന്നു എന്നെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു..

    “നിനക്ക് വേദനിച്ചോടി…. ഗൗതം പതിയെ അവളുടെ കവിളിലായി തഴുകി…

   “സാരല്യ… അടിച്ചതല്ലടാ … ദത്തേട്ടൻ പറഞ്ഞ വാക്കുകളാണ് എന്നെ നോവിക്കുന്നതു..

 എന്നെങ്കിലും എന്നോട് ഒരു ഇഷ്ടം തോന്നും എന്നൊരു പ്രതീക്ഷ ഉണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷെ ഇതായിരുന്നു ന്നെ പറ്റിയുള്ള അഭിപ്രായമെന്നു  അറിയില്ലാരുന്നു….

        പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞതും വാക്കുകൾ ഇടറുന്നുണ്ടായിരുന്നു…..

   സാരമില്ല വേദുട്ടി ദത്തേട്ടന് നിന്നെ വിധിച്ചിട്ടില്ല… നിന്റെ സ്നേഹം കിട്ടാനുള്ള യോഗമില്ല.അല്ലേടാ ഗൗതം… ..

   നീ എണീറ്റു വന്നേ നീ ഇവിടെ ഇരിക്കേണ്ട കാര്യം ന്താ.. വാ എണീക്കു…

    “ഞങ്ങൾ അകത്തളത്തിലേക്കു നടന്നു… ഉമ്മറപ്പടി കടന്നപ്പോൾ തന്നേ വല്യമ്മയുടെ  ശബ്ദം ഉച്ചത്തിൽ കേൾക്കുന്നുണ്ട്…

     “അശ്രീകരം ശാപം പിടിച്ചവള്.. അവൾക്കെന്തു ധൈര്യം ഉണ്ടായിട്ടാണ് ന്റെ കുട്ട്യേ തള്ളിയിട്ടത്.. എല്ലാം ഇവിടുള്ളോരു കൊടുക്കുന്ന ധൈര്യം ആണ്… ജനിച്ചപ്പോൾ തന്നേ തള്ളയെ കൊന്ന സന്തതി…ഇതൊന്നും ചോദിക്കാൻ ഇവിടെ ആരൂല്യല്ലോ … കൊഞ്ചിച്ചു തലയിൽ കേറ്റി വച്ചേക്കുവല്ലേ….

    “വല്യമ്മയുടെ  വാക്കുകൾ  ചാട്ടുളി പോലെ നെഞ്ചിൽ തുളച്ചു കേറുന്നുണ്ട്… ഹൃദയം പൊട്ടുന്നുണ്ട്…. ന്റെ അമ്മയോട് ന്തിനാ വല്യമ്മക് ഇത്രയും ദേഷ്യം എന്നു പലപ്പോഴും ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ട്..

   പതിയെ തിരിഞ്ഞു ഗാഥയുടെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു.. എന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന കണ്ണുകളെ മനപൂർവായി അവഗണിച്ചു…

    ആ കണ്ണുകൾക്കിടയിൽ എന്നെ നോക്കുന്ന ഒരു ജോഡി കണ്ണുകളിൽ നിന്നും എന്റെ കണ്ണുനീരിനെ മറയ്ക്കാൻ ന്റെ മനസു വെമ്പൽകൊണ്ടു…

    അന്ന് പിന്നെ മുറിയിൽ നിന്നും പുറത്തിറങ്ങാൻ മനസ്സ് അനുവദിച്ചില്ല….. എല്ലാവരോടും തലവേദനയെന്നു പറഞ്ഞു ഒഴിഞ്ഞു….

     ദത്തേട്ടൻ പറഞ്ഞത് ഓർക്കാതിരിക്കാൻ ശ്രമിക്കും തോറും കൂടുതൽ മിഴിവോടെ ആ വാക്കുകൾ എന്റെ മനസിൽ മുഴങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു….. ഹൃദയത്തെ മുറിവേൽപ്പിച്ചു കൊണ്ട് അവ എന്നെ നോക്കി പരിഹസിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു

   അന്ന് രാത്രി താഴത്തു വീട്ടിൽ പോകാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും ആരും സമ്മതിച്ചില്ല… ആരെയും കാണാതെ അവിടെ തന്നേ ആ രാത്രി കഴിച്ചുകൂട്ടാൻ ശ്രമിച്ചു….

   

      ഉമ്മറത്തെ അരമതിലിൽ ഇരിക്കുമ്പോളാണ് കൃഷ്ണമ്മാമ  അടുത്ത് വന്നിരുന്നത്…

    “ദത്ത…. എന്തിനാ മോൻ വേദുനെ തല്ലിയതെന്നു ഞാൻ ചോദിക്കില്ല… മോന് അതിനുള്ള അവകാശം ഉണ്ട്… പക്ഷെ നീ അവളെ വാക്കുകൾ കൊണ്ട് വേദനിപ്പിക്കരുത്.. എന്റെ കുട്ടിക്ക് ഒരുപാട് വേദനിച്ചു ഇന്ന്….

   അവളു എന്നോട് ഒന്നും പറഞ്ഞതല്ല…. ഇവിടെ ആരൊക്കയോ അതിനെ കുറിച്ച് ചർച്ച ചെയ്തപ്പോൾ കേട്ടതാണ് … ന്റെ കുട്ടി ഒരിക്കലും പരാതിയോ പരിഭവമോ പറഞ്ഞിട്ടില്ല ഒന്നിനും…

    “അവളുടെ വല്യമ്മ പറയുന്നത് ഞാൻ കേൾക്കാറുണ്ട്.. എന്റെ കുഞ്ഞു ഒരു ശാപം ആണെന്ന്. . അവളു അതു കേട്ടാലും മിണ്ടാതെ നിന്നിട്ടേ ഉള്ളൂ…. നിനക്കും തോന്നി തുടങ്ങിയോ ദത്ത അവള് ശാപം കിട്ടിയ കുട്ടിയാണെന്ന്…

    “വേദനിപ്പിക്കരുത് ഇനിയും അവളെ… അതും പറഞ്ഞു എന്നെ ഒന്ന് തഴുകി കടന്നു പോയ ആ മനുഷ്യനെ വേദനയോടെ നോക്കാനേ കഴിഞ്ഞുള്ളു…

 പതിയെ എണീറ്റു ദേവന്റെ അടുക്കലേക്കു നടന്നു….

       “ദേവ… നിനക്കെന്നോട് ദേഷ്യം ആണോടാ..

 ദത്തനെ  ഒന്ന് കൂർപ്പിച്ചു നോക്കിയിട്ട് ഞാൻ  വീണ്ടും മൗനത്തെ കൂട്ടുപിടിച്ചു…

   “ടാ എന്തേലും ഒന്ന് മിണ്ടു…. നീ ഇങ്ങനെ മിണ്ടാതിരുന്നാൽ എനിക്ക് സഹിക്കാൻ പറ്റില്ല….

  “ഞാൻ ഒന്ന് മിണ്ടാതിരുന്നപ്പോൾ നിനക്ക് സഹിച്ചില്ല അല്ലേ…

    “അന്നേരം തൊട്ടു ഇന്നേരം വരെ ഇവിടെ ഒരുത്തിയുടെ ശബ്ദം കേട്ടിട്ടില്ല അറിയോ നിനക്ക്.. എത്ര വിഷമം ഉണ്ടങ്കിലും ന്റെ കുട്ടി മിണ്ടാതിരുന്നിട്ടില്ല ഇങ്ങനെ… അവളെ എന്തിനാ ഇങ്ങനെ വേദനിപ്പിച്ചേ…. ഇതാണോ ദത്ത നിന്റെ സ്നേഹം… ഇതിനൊരിക്കലും ഞാൻ കൂട്ടു നിൽക്കില്ലാട്ടോ…

    “അവളുടെ മനസു വേദനിപ്പിച്ചാൽ ഈശ്വരൻ പൊറുക്കില്ല നിന്നോട്…

  “ദേവന്റെ തോളിൽ മുഖം അമർത്തി കരയുമ്പോൾ…. അവൻ ബലമായി എന്റെ മുഖം പിടിച്ചുയർത്തി…

   “ഞാൻ നിന്നെ വേദനിപ്പിക്കാൻ പറഞ്ഞതല്ല…. അവള് ഒരുപാട് വേദനിച്ചു ദത്താ… കണ്ടോ അവളുടെ ശബ്ദം നിന്നപ്പോൾ ഈ വീട് തന്നേ ഉറങ്ങിപ്പോയതു… പാവമാണ് വെറും പാവം…. 

   “അറിയാം ദേവ,  ഞാൻ ചെയ്തത് തെറ്റായി പോയി… പറയാൻ പാടില്ലാത്തത് ആണ് പറഞ്ഞത്…. പക്ഷെ അപ്പോൾ പ്രിയ പറഞ്ഞതെല്ലാം സത്യവാണെന്നു തോന്നിയപ്പോ.. അറിയാതെ ഞാൻ പറഞ്ഞു പോയതാ…

    “പ്രിയ എന്തു പറഞ്ഞു നിന്നോട്….

“അതു…പിന്നെ..

“ടാ ദത്താ നിന്നോടാ ഞാൻ ചോദിച്ചേ… സത്യം പറഞ്ഞോ…

   “അരവിന്ദിന്  വേദുവിനോട് ഇഷ്ടം ആണെന്നും… അതറിഞ്ഞിട്ടും അവൾ അവനോട് കൊഞ്ചി കുഴയാൻ നിൽക്കുവാണെന്ന് .അവൾക്കും അവനോട് ഇഷ്ടം ഉണ്ടായിട്ടായിരിക്കും അങ്ങനെ പെരുമാറുന്നതെന്നും….

  “അവരെ അവിടെ ഒരുമിച്ചു കളിച്ചു ചിരിച്ചു കണ്ടപ്പോൾ സഹിച്ചില്ല…  അങ്ങനെ പറ്റി പോയതാണ്… ന്റെ പെണ്ണ് എന്നോട് മാത്രം അങ്ങനെ സംസാരിച്ചാൽ മതി.ഇവിടെ ഉള്ളവരോട് സംസാരിക്കുമ്പോ ഉള്ളപോലെ അല്ല ദേവാ. അവൾ പുറത്താരോടെങ്കിലും സംസാരിക്കുമ്പോ എനിക്ക് സഹിക്കാൻ പറ്റണില്ലടാ… അവളെന്റെ അല്ലാതാവുക എന്ന് പറഞ്ഞാൽ എനിക്കതു സഹിക്കാൻ കഴിയില്ല…

  “ബെസ്റ്റ്.. നിനക്ക് ബോധമില്ലെ ദത്താ… അവള് മാത്രം ആണോ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നെ എല്ലാരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ലേ… എല്ലാരും ചിരിച്ചില്ലേ… നിനക്ക് കുറച്ചു കൂടുന്നുണ്ട്. നിന്റെ ഇഷ്ടം നീ തുറന്നു പറയുന്നും ഇല്ല… അസാധ്യ കുശുമ്പും അസൂയയും വേറെ…..

   പ്രിയ പറഞ്ഞതും കേട്ടോണ്ട് അവൻ തല്ലാൻ നടക്കുന്നു.. നിനക്കറിയല്ലോ അവൾക്കു വേദൂനെ ഇഷ്ടം ഇല്ലാന്ന്… എന്നിട്ടും നീ അവളുടെ വാക്കുകേട്ട് പ്രതികരിക്കാൻ പോയിരിക്കുന്നു….

  “ഇങ്ങനെ ആണേ പ്രിയ വേണ്ടാന്ന് പറഞ്ഞാൽ നീ ന്റെ വേദൂനെ വേണ്ട വയ്ക്കുലോ….

  “കൊള്ളാം നല്ല ബെസ്റ്റ് കാമുകൻ

    “അതും പറഞ്ഞു അവിടേക്കു വരുന്ന അരവിന്ദിനെ കണ്ടതും ഞങ്ങൾ  ഒന്ന് ഞെട്ടി…

   “നീ പറഞ്ഞത് എല്ലാം ഞാൻ കേട്ടു ദത്താ..

   “അപ്പൊ അതാണ് നിനക്ക് എന്നോട് ഇപ്പൊ മിണ്ടാൻ ഒരു മടി.. അല്ലേ…

     “അരവിന്ദന്റെ വാക്ക് കേട്ടതും ചമ്മലായിരുന്നു. അപ്പച്ചിയുടെ മകനെന്നതിലുപരി ഞങ്ങൾ നല്ല കൂട്ടുകാരെ പോലെ ആയിരുന്നു. പ്രിയ അങ്ങനെ പറഞ്ഞതിന് ശേഷം അവനോടു പഴേ പോലെ മിണ്ടാൻ കഴിഞ്ഞില്ല…

  “നീ പറഞ്ഞത് സത്യവാണു ദത്ത  ഞാൻ വേദുനെ ഇഷ്ടാണെന്നു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്……

   അരവിന്ദിന്റെ വാക്ക് കേട്ടതും  ഞെട്ടലോടെ അവനെ നോക്കി…

    ഒരു ചിരിയോടെ അരവിന്ദ് പറഞ്ഞു തുടങ്ങി…

  “പക്ഷെ അതു പറഞ്ഞത് ഗൗതമിനോടായിരുന്നു.. ഇപ്പോഴല്ല കഴിഞ്ഞവട്ടം വന്നില്ലേ അപ്പോൾ…

   “അപ്പോഴാ  ഞാൻ അറിഞ്ഞത് ആ കുറുമ്പിയുടെ ഉള്ളിൽ ഒരു പ്രണയം ഉണ്ടന്നു….. അതാണ് അവളുടെ ജീവിതം എന്നു…

   “എന്തിനു വേണ്ടിയോ ഹൃദയം വല്ലാതെ മിടിക്കാൻ തുടങ്ങി തന്റെ വേദുനു ഒരു പ്രണയം…. അതാരാകും… വല്ലാതെ വിയർക്കാൻ തുടങ്ങി… എന്തിനറിയാതെ ഒരു വെപ്രാളം…..

  “എന്താട നിനക്ക് വല്ല വയ്യായ്കയും ഉണ്ടോ എന്തിനാ ഇങ്ങനെ വിയർക്കുന്നതു…

   ദേവന്റെ ചോദ്യം കേട്ടാണ് അരവിന്ദ് ദത്തനെ ശ്രദ്ധിച്ചത്..

   അവൻ ചെന്നു ദത്തന്റെ തൊളിലായി ഒരു തട്ട് കൊടുത്തു…

  “ടാ നീ ഇങ്ങനെ വിയർക്കണ്ട.. അവൾക്കിഷ്ടം നിന്നെയാണ്.. അവളുടെ ദത്തേട്ടനെ…. നീയെന്നു വച്ചാൽ പ്രാണൻ ആണെന്നാണ് ഗൗതം പറഞ്ഞത്… അത് അറിഞ്ഞതിനു ശേഷം അവളെ അങ്ങനെ കണ്ടിട്ടില്ല…. ആ ഇഷ്ടം ന്റെ മനസ്സിന്നു മായ്ക്കാൻ ശ്രമിച്ചു…

   അവള് ഒരുപാട് നല്ല കുട്ടിയാണ് ദത്ത… എത്രയൊക്കെ നീ ന്യായം പറഞ്ഞാലും ഇന്ന് നീ പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ കടുത്തു പോയി… ഞാൻ അതിനൊരു കാരണം ആയി എന്നുള്ളൊരു വിഷമം എനിക്കുണ്ട്….

   “ഞാൻ….  പെട്ടന്ന്.. പറ്റി പോയതാടാ.. സോറി…

 “എന്നാലും ഇതു വല്ലാത്ത ജാതി പ്രേമം തന്നെ അല്ലേ ദേവ… രണ്ടും കണ്ടു കഴിഞ്ഞാൽ തല്ലൊഴിഞ്ഞ നേരം ഇല്ല… പക്ഷെ രണ്ടിനും പരസ്പരം ജീവനാണ്…

      ഇനി അവളെ വേദനിപ്പിക്കല്ലേടാ… പെട്ടന്ന് നിന്റെ ഇഷ്ടം പറയാൻ നോക്കു… പിന്നെ പ്രിയയയെ കൂടുതൽ അങ്ങോട്ട് നീ അടുപ്പിക്കണ്ട.. അതു നിനക്ക് തന്നെ പണിയാകും…. അവൾക്കു നിന്നോട് എന്തോ ഒരിത് ഉണ്ടന്നാണ് എനിക്ക് തോന്നുന്നത്….

   “ഹേയ് അങ്ങനൊന്നുന്നില്ല അരവി അവളെന്റെ പെങ്ങളല്ലേ…

ഉവ്വ പെങ്ങൾ അങ്ങനെ ആയാൽ നിനക്ക് കൊള്ളാം…

      

   അന്നത്തെ എന്റെ സ്വപ്നങ്ങൾക്ക് മഴവില്ലിന്റെ നിറമായിരുന്നു… ആ മഴവില്ലിൽ തെളിഞ്ഞത് മുഴുവൻ ന്റെ പ്രണയത്തിന്റെ മുഖമായിരുന്നു….

     തുടരും…

   എല്ലാരുടെയും കമന്റ് വായിച്ചു ഒരുപാട് ഒരുപാട്  സന്തോഷം….

 

 

മുൻഭാഗങ്ങൾക്കായി ഈ ലിങ്കിൽ പോവുക

 

ഇവിടെ കൂടുതൽ വായിക്കുക

അക്ഷരത്താളുകൾ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച എല്ലാ നോവലുകളും വായിക്കുക

അക്ഷരത്താളുകൾ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച എല്ലാ കഥകളും വായിക്കുക

About Author