“എവിടെ നോക്കിയാടോ വണ്ടി ഒതുക്കുന്നത്…? “
പ്രമോദ് അഭിമന്യുനോട് ചൂടായി…
“ത.. താൻ അല്ലേ എന്റെ വ… വണ്ടിയിൽ ഇടിച്ചത്.. എ.. എന്നിട്ട് എന്നോട് ചൂടാവുന്നോ..? “
അഭിമന്യുവും തിരികെ ദേഷ്യത്തോടെ ചോദിച്ചു.
“താൻ എന്തിനാ ഇവിടെ വണ്ടി വക്കുന്നത് ഇത് എന്റെ വണ്ടി വക്കുന്നു സ്ഥലം ആണ്… “
പ്രമോദ് ദേഷ്യത്തോടെ വണ്ടിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…
“അ. . അത് കൊണ്ട് താൻ വ… വണ്ടി കൊണ്ട് ഇടിക്കോ…? “
അഭിമന്യുവിന്റെ മുഖം ദേഷ്യത്താൽ ചുവന്നു…
“ദേ.. വെറുതെ മൂപ്പിക്കാൻ നിക്കരുത് തനിക്ക് എന്റെ സ്വഭാവം അറിയില്ല…. “
പ്രമോദ് സാർ ന് നേരെ കൈചൂണ്ടി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. .
“പ്രമോദ്…. “
മഞ്ജിത്ത് സാർ ന്റെ ശബ്ദം കേട്ട ഭാഗത്തേക്ക്‌ പ്രമോദും അഭിമന്യുവും നോക്കി…
“എന്തിനാടോ ഇങ്ങനെ രാവിലെ തന്നെ ഉടക്ക് ഉണ്ടാക്കുന്നത്…? “
മഞ്ജിത്ത് സാർ പ്രമോദിനോടായി ചോദിച്ചു..
“സാർ ഞാൻ വണ്ടി വെക്കുന്ന സ്ഥലത്ത് ഇങ്ങേര് എന്തിനാ വണ്ടി വച്ചത്… “
പ്രമോദിന്റെ മറുപടി കേട്ടപ്പോൾ അഭിമന്യു ന്റെ ഉള്ളിലെ കോപം കത്തിജോലിച്ചു..
“ആഹ്ഹ് പോട്ടെ താൻ ക്ലാസ്സിൽ പോ.. “
മഞ്ജിത്ത് സാർ പറഞ്ഞത് കേട്ട് പ്രമോദ് ബൈക്ക് പാർക്ക് ചെയ്ത ശേഷം ക്ലാസ്സിൽ പോയി… പക്ഷേ പോകും മുൻപ് അവൻ അഭിയെ ചിറഞ്ഞൊന്നു നോക്കി…
അഭിയുടെ കണ്ണുകളിലും അവനോട് ഉള്ള ദേഷ്യം തെളിഞ്ഞു നിന്നു..
“സ… സാർ എന്തിനാ അവനോട് പോ.. പോകാൻ പറഞ്ഞത്…? “
അഭിമന്യു അമർഷത്തോടെ ചോദിച്ചു.
“എടോ അവൻ പുറമെ കാണുന്ന ചാട്ടമേ ഒള്ളു.. ആൾ പാവം ആണ്.. ഇച്ചിരി വില്ലനിസം ഉണ്ട് അത്ര തന്നെ… “
മഞ്ജിത്ത് സാർ പറഞ്ഞതിനോട്‌ എന്ത് കൊണ്ടോ അവന് യോജിക്കാൻ ആയില്ല..
പ്രമോദിനോടുള്ള ദേഷ്യം അവന്റെ ഉള്ളിൽ ഒരു കറ പോലെ പറ്റിപ്പിടിച്ചു കിടന്നു.
മഞ്ജിത്ത് സാർ ന് ഒപ്പം സ്റ്റാഫ് റൂമിലേക്ക് നടക്കും വഴി അവന്റെ കണ്ണുകൾ അനുസരണയില്ലാത്ത കുട്ടിയെ പോലെ ഋതു നെ തേടി.
ഇടക്ക് മഞ്ജിത്ത് സാർ പറയുന്നതിനൊക്കെ മൂളുക അല്ലാതെ അവൻ മറ്റൊന്നും പറഞ്ഞില്ല അവന്റെ മനസ്സ് ഋതുവിനെ കാണാൻ വെമ്പൽ കൊണ്ടു ..
“ഡോ .. താൻ ഈ ലോകത്ത് ഒന്നും അല്ലേ…? ‘
മഞ്ജിത്ത് സാർ വിരല് ഞൊടിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചപ്പോൾ ആണ് അഭിമന്യു ന് താൻ സ്റ്റാഫ് റൂമിൽ എത്തി എന്ന ബോധം തന്നെ വന്നത്…
“ഒ… ഒന്നുമില്ല സാർ… “
ഒരു വിധം ചമ്മൽ മറച്ചു കൊണ്ട് അഭിമന്യു പറഞ്ഞു ..
പക്ഷേ മഞ്ജിത്ത് സാർ ന് അത് അത്ര വിശ്വാസം ആയില്ലെങ്കിലും അദ്ദേഹം പിന്നെ അതിനെ കുറിച്ചു കൂടുതൽ ഒന്നും ചോദിച്ചില്ല..
നമ്മളോട് ഒരാൾ ക്ക് എന്തെങ്കിലും പറയാൻ ഉണ്ടെങ്കിൽ നമ്മൾ നിർബന്ധിക്കാതെ തന്നെ അവർ അത് പറയും എന്നാണ് മഞ്ജിത്ത് സാർ ന്റെ വിശ്വാസം..
അത്കൊണ്ട് തന്നെ അദ്ദേഹം കൂടുതൽ ഒന്നും ചോദിക്കാതെ തന്റെ ജോലികളിൽ മുഴുകി. .
- •••••••
“എന്റെ ഋതു നീ ഒന്ന് പെട്ടെന്ന് ഇറങ്ങിയേ ഇനിയും നിന്നാൽ സമയം താമസിക്കും… “
ജാനവ് അത് പറയുമ്പോൾ ഋതു ഷോളിൽ പിന് കുത്തുന്നതേ ഉണ്ടായിരുന്നോള്ളൂ…
“ഒരു രണ്ടു മിനിറ്റ് മാഷേ… “
അത്രയും പറഞ്ഞ് കൊണ്ടവൾ പെട്ടെന്ന് മുടി ഒരു സൈഡിലേക്ക് പിന്നി ഇട്ടു.. ശേഷം ഐലൈൻർ കൊണ്ട് നെറ്റിയിൽ ഒരു നീളം പൊട്ടും കുത്തി ചന്ദനവും തൊട്ടു…
“പോകാം മാഷേ ഞാൻ റെഡി… “
അവൾ വേഗം ബാഗും എടുത്ത് കൊണ്ട് ഇറങ്ങി…
“എന്റെ ഋതു നീ എന്തായാലും താമസിച്ചു എങ്കിൽ പിന്നെ നിനക്ക് ആ കണ്ണ് കൂടി എഴുതിക്കൂടായിരുന്നോ… പെൺകുട്ടികൾ കണ്ണെഴുതുന്നത് കാണാൻ തന്നെ ഒരു ഐശ്വര്യം അല്ലേ… “
ജാനവ് അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഋതു ഇടുപ്പിൽ കൈയും കുത്തി നിന്ന് കൊണ്ടവനെ ഒന്ന് നോക്കി…
“എന്റെ മാഷേ എന്തൊക്കെ ചെയ്താലും എന്റെ ഈ കോലം ഒന്നും മാറാൻ പോകുന്നില്ല… മാഷ് ഇങ്ങ് വന്നേ… “
അതും പറഞ്ഞ് കൊണ്ടവൾ ദൃതിയിൽ മുറിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി…
“ചേച്ചി ഇത് ആരോടാ സംസാരിച്ചേ…? “
ഋതു മുറിയുടെ കതക് തുറന്ന് പുറത്ത് ഇറങ്ങിയതും ഉണ്ണി മുറിയിലേക്ക് എത്തി നോക്കി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“ആരോട്… നിനക്ക് എന്താടാ…? അമ്മേ ഞാൻ ഇറങ്ങുവാ.. പോയിട്ട് വരാം… “
അതും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ഋതു ദൃതിയിൽ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി.. ഋതു പോയതും ഉണ്ണി മുറിക്ക് അകത്തേക്ക് കേറി അവിടെ ആകെ ഒന്ന് പരിശോധിച്ചു…
“ഡാ… നിനക്ക് എന്താ അവളുടെ മുറിയിൽ കാര്യം…? “.
ഋതുവിന്റെ മുറിയിൽ നിന്ന് കറങ്ങുന്ന ഉണ്ണിയെ നോക്കി കൊണ്ട് രാധിക ചോദിച്ചു…
“പറഞ്ഞാലും അമ്മ വിശ്വസിക്കില്ല…. “
അത്രയും പറഞ്ഞ് കൊണ്ട് ഉണ്ണി അവന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയി. ഇവന് ഇത് എന്ത് പറ്റി എന്ന അർത്ഥത്തിൽ രാധിക അവനെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു..
ഋതു തിടുക്കപ്പെട്ട് നടന്നു…
“എന്റെ ഋതു സമയം ആകുന്നെ ഒള്ളു നീ ഇങ്ങനെ നടന്നാൽ എവിടെ എങ്കിലും വീഴും .. “
ജാനവ് അത് പറഞ്ഞതും അവൾ ദാ കിടക്കുന്നു റോഡിൽ…
പെട്ടെന്ന് അടുത്ത ഓട്ടോ സ്റ്റാൻഡിൽ ഉണ്ടായിരുന്നവർ വന്ന് അവളെ പിടിച്ചു എഴുനേൽപ്പിച്ചു ….
“എന്തെങ്കിലും പറ്റിയോ മോളെ…? “
ഒരു ഓട്ടോ ചേട്ടൻ അവളോട് ചോദിച്ചു..
“ഹേയ് കുഴപ്പം ഇല്ല ചേട്ടൻ എന്നെ ഒന്ന് കോളേജിൽ ആക്കുമോ…? “
അത് കേൾക്കാൻ കാത്ത് നിന്ന പോലെ അയാൾ ഋതുനെ കൊണ്ട് പോയി കോളേജിൽ ആക്കി. . അവൾ ക്ക് നടക്കാൻ ഒരു അല്പം ബുദ്ധിമുട്ട് ഉണ്ടെന്ന് അല്ലാതെ വേറെ കുഴപ്പം ഒന്നും ഇല്ലായിരുന്നു..
“എന്നാലും എന്റെ മാഷേ, നിങ്ങൾക്ക് കരി നാക്ക് ആണോ… “.
ക്ലാസ്സിലേക്ക് നടക്കുന്നതിനു ഇടയിൽ ഋതു അത് ചോദിച്ചതും ജാനവ് ചിരിച്ചു..
“എന്റെ പൊന്ന് ഋതു ഈ വീഴ്ച കാരണം നിനക്ക് ഒരു വരം കിട്ടും നോക്കിക്കോ… “
.
ജാനവ് പറഞ്ഞതിന്റെ അർത്ഥം മനസിലായില്ലെങ്കിലും ക്ലാസ്സിൽ എത്തിയിരുന്നതിനാൽ ഋതു പിന്നെ ഒന്നും ചോദിച്ചില്ല…
പതിവ് പോലെ ക്ലാസ്സിൽ അവൾ നന്നായി തന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചു ഇരുന്നു..
കാല് വയ്യാത്തത് കൊണ്ട് തന്നെ ഉച്ചക്ക് കൈകഴുകാൻ ഒഴികെ മറ്റൊന്നിനും ഋതു പുറത്ത് ഇറങ്ങിയില്ല.. എങ്കിലും ഗുൽമോഹറിന്റെ ചുവട്ടിലും ലൈബ്രറിയിലും എല്ലാം അഭിമന്യു അവളെ തേടികൊണ്ടിരുന്നു.. അവൾ വന്നോ എന്ന് അറിയാൻ മഞ്ജിത്ത് സാർ നോട്‌ ചോദിച്ചാലോ എന്ന് ചിന്തിച്ചെങ്കിലും സാർ തന്നെ കുറിച്ച് എന്ത് കരുതും എന്ന ചിന്തയാൽ അവൻ അത് വേണ്ട എന്ന് വച്ചു.
അവളെ കാണാത്തത്തിൽ സങ്കടത്തേക്കാൾ ഉപരി മറ്റ് എന്തൊക്കെയോ ആണ് അവനിൽ തികട്ടി വന്നത്.
ഋതുന്റെ ക്ലാസ്സിലെ അന്നത്തെ അവസാനത്തെ ക്ലാസ്സ്‌ അഭിമന്യുവിന്റെ ആയിരുന്നു.. അവൾ ഇല്ലാത്ത ക്ലാസ്സിൽ പോകാൻ എന്തോ അവന് അല്പം മടി തോന്നി. ഒരു മൂകത അവനിൽ പൊതിഞ്ഞു… പിന്നെ രണ്ടും കല്പിച്ചു ക്ലാസ്സിൽ കേറി…
സെക്കന്റ്‌ ബെഞ്ചിൽ ഇരിക്കുന്ന ഋതുവിനെ കണ്ടപ്പോൾ സത്യത്തിൽ അവൻ ഞെട്ടി പോയി… അവളെ ഇത്രയും നേരം എല്ലായിടത്തും തേടിട്ടും ക്ലാസ്സിൽ തേടാൻ തോന്നാത്തത്തിൽ അവന് തന്നോട് തന്നെ പുച്ഛം തോന്നി.. അവളെ കണ്ടപ്പോൾ നഷ്ടപെട്ട എന്തോ ഒന്ന് തിരികെ കിട്ടിയ സന്തോഷം ആയിരുന്നു അവന്റെ ഉള്ളിൽ..
അന്ന് മറ്റുള്ള ക്ലാസ്സുകളിൽ എന്തൊക്കെയോ വെറുതെ വായിച്ചു സമയം കളഞ്ഞ അവൻ അവളുടെ ക്ലാസ്സിൽ മാത്രം മനോഹരം ആയി പഠിപ്പിച്ചു.
ഇടക്ക് അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോട്ടം വഴുതി വീഴുമ്പോൾ തന്റെ ശ്രദ്ധ പഠിപ്പിക്കുന്നതിൽ നിന്നും മാറുന്നുണ്ടോ എന്നൊരു സംശയം അവന് തോന്നാതെ ഇരുന്നില്ല..
എങ്കിലും അവൻ നന്നായി തന്നെ പഠിപ്പിച്ചു. ക്ലാസ്സ്‌ കഴിഞ്ഞു എല്ലാവരും ഇറങ്ങിയ ശേഷം ആണ് ഋതു ഇറങ്ങിയത്…
അവൾ വരുന്നതും കാത്ത് അവൻ ഗുൽമോഹറിന്റെ ചുവട്ടിൽ നിൽപുണ്ടായിരുന്നു..
മെല്ലെ കാലുകൾ ശ്രദ്ധയോടെ ഊന്നി അവൾ വരുന്നത് കണ്ടതും അവന്റെ ഉള്ളിൽ അറിയാതെ ഒരു നൊമ്പരം ഉടലെടുത്തു.
“എ.. എന്ത് പറ്റി…? “
അഭിമന്യു അവളുടെ അരികിലേക്ക് എത്തി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു..
“ഞാൻ ഒന്ന് വീണു.. ചെറുതായി ഒന്ന് കാല് മടങ്ങി അത്രേ ഒള്ളു… ”
അവൾ ചെറു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു..
“ത… താൻ എങ്ങനെയാ പോ.. പോകുന്നെ..? “
അഭിമന്യു അത് ചോദിച്ചതും ഒരു മുന്നറിയിപ്പും ഇല്ലാതെ പെട്ടെന്ന് മഴ പെയ്തു…
അവൻ അവളെ അരികിൽ ഉള്ള ലൈബ്രറി ബ്ലോക്കിലേക്ക് കേറ്റി നിർത്തി..
അവൾ കൗതുകത്തോടെ മഴ നോക്കി നില്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ അവൾ ഒരു കൊച്ചു കുട്ടി ആണോ എന്നവൻ ഒരുമാത്ര വെറുതെ ചിന്തിച്ചു..
ഒരു സൈഡിലേക്ക് പിന്നിയിട്ടിരിക്കുന്ന മുടിയും കാതിലെ കുഞ്ഞ് ജിമ്മിക്കിയും രാവിലെ തൊട്ട ചന്ദനത്തിന്റെ അല്പവും ഒരു നീളൻ പൊട്ടും അല്ലാതെ മറ്റൊന്നും അവളിൽ അണിഞ്ഞു ഒരുങ്ങി എന്ന് പറയുവാൻ ഇല്ലായിരുന്നു.. ഇപ്പോഴത്തെ കുട്ടികളെ പോലെ ലിപ്സ്റ്റിക്ക് പോലും അവളുടെ ചുണ്ടുകൾക്ക് നിറം പകരാൻ ഇല്ലാത്തത് എന്താണെന്ന്‌ അവൻ ചിന്തിച്ചു.. ചിലപ്പോൾ ഇതൊക്ക തന്നെ ആവും അവളെ മറ്റുള്ളവരിൽ നിന്നും വത്യസ്ത ആകുന്നത് എന്നവൻ ഓർത്തു.
അവളെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന അവനെ കണ്ടതും അവൾ തന്റെ ഷാൾ ഒന്നുടെ നേരെ ആക്കി.. അതുകണ്ടപ്പോൾ അവനിലും ഒരു ജാള്യത നിറഞ്ഞു.അതിന് ശേഷം അവളെ നോക്കാതെ ഇരിക്കാൻ അവൻ പരമാവധി ശ്രമിച്ചു..
മഴ ഒന്ന് തോർന്നതും അവനോട് യാത്ര പറഞ്ഞു കൊണ്ടവൾ വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു.. നടക്കാൻ ഉള്ള ബുദ്ധിമുട്ട് കാരണം അവൾ ഒരു ഓട്ടോപിടിച്ചു..
വീട്ടിൽ എത്തിയ ശേഷം കാലിൽ മുറിവെണ്ണ ഇട്ട് ഒന്ന് തിരുമിയപ്പോൾ പാതി വേദന പമ്പ കടന്നു.. പിന്നെ ചെറു ചൂട് വെള്ളത്തിൽ ഉള്ള കുളി കൂടി ആയപ്പോൾ ഋതു നോർമൽ ആയി..
“വേദന ഉണ്ടോടോ ..? “
ജാനവ് അവൾക്ക് അരികിൽ ഇരുന്ന് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“ആഹ്ഹ് ബെസ്റ്റ് ഉണ്ടോ എന്നോ.. “
അവൾ അത് കളി ആയി പറഞ്ഞതും അവൻ തറയിൽ ഇരുന്ന് കൊണ്ട് അവളുടെ കാല് എടുത്ത് മടിയിൽ വച്ചു നന്നായി ഒന്ന് തടവി കൊടുത്തു..
“എന്റെ മാഷേ എന്താ ഈ കാണിക്കുന്നേ.. ഞാൻ വെറുതെ പറഞ്ഞതാണ് എനിക്ക് വേദന ഇല്ല.. “
അവൾ കാല് വലിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞെങ്കിലും ജാനവ് വീണ്ടും അവളുടെ കാല് എടുത്ത് മടിയിൽ വെച്ച് തടവി.
“വേദന സത്യത്തിൽ നാളെ അറിയൂ.. ചതവോ മറ്റോ ഉണ്ടേൽ അടുത്ത ദിവസം ആണ് ആ വേദന ശരിക്കും നമ്മൾ അറിയുന്നത്… “
ജാനവ് അവളുടെ കാലുകൾ തടവി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.. പിന്നെ അവളും എതിർത്തില്ല. ജാനവ് ജീവിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ അവന്റെ പെണ്ണ് ഇപ്പോൾ ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും ഭാഗ്യം ചെയ്തവൾ ആയിരുനെന്നെ എന്ന് ഋതു മനസ്സിൽ ഓർത്തു..
പക്ഷേ ആ സമയം ഋതു തന്നെ തെറ്റിദ്ധരിച്ചു കാണുമോ എന്നുള്ള സംശയത്തിൽ ആയിരുന്നു അഭിമന്യു..
അത്കൊണ്ട് തന്നെ അവൻ നേരെ പോയത് ആര്യന്റെ അടുത്തേക്ക് ആയിരുന്നു. അവനോട് ഇന്നത്തെ വിശേഷങ്ങൾ ഓരോന്നായി പറഞ്ഞു ഒപ്പം ഋതു ന്റെ മുൻപിൽ ചമ്മിയതും…
“നിനക്ക് ആ കൊച്ചിനെ അങ്ങ് പിടിച്ചെന്ന് തോന്നുന്നല്ലോ…? “
ആര്യൻ ഒരു കപ്പ്‌ കാപ്പി തന്റെ ചുണ്ടോട് ചേർത്ത് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“അ… അങ്ങനെ ഒന്നുല്ല. പ… പക്ഷേ അവൾ ഒരു പ.. പാവം ആണെന്ന് തോ.. തോന്നുന്നു… “
അഭിമന്യു അത് പറഞ്ഞതും ആര്യൻ ഉറക്കെ ചിരിച്ചു…
“ചില പ്രണയങ്ങളുടെ തുടക്കം ഇങ്ങനെ ആണ്… നീ മൗനം ആയി അവളെ പ്രണയിച്ചു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു… “
ആര്യൻ അത് പറഞ്ഞതും അഭിമന്യുവിന്റെ മുഖം ദേഷ്യത്താൽ ചുവന്നു..
“നീ… നിനക്ക് വട്ടാണ്. അ.. അവൾ എന്റെ സ്റ്റുഡന്റ് മ… മാത്രം ആണ്.. “
അഭിമന്യു അത് പറയുമ്പോൾ ആര്യൻ മെല്ലെ അവന്റെ അരികിലേക്ക് വന്നു..
“നീ അവളെ പ്രണയിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ നിന്റെ ഓരോ നിമിഷവും അവൾ ചിന്തകളാൽ കവരും.. നിന്റെ ഓരോ ചിന്തകളും അവളിൽ കുരുങ്ങി കിടക്കും.. അവളുടെ നോട്ടം പോലും നിനക്ക് അമൃതിന് തുല്യം ആകും.. “
ആര്യന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ടതും അഭിമന്യു ഒരു ഞെട്ടലോടെ അവനെ നോക്കി.
(തുടരും… )
ഈ നോവലിന്റെ തുടർഭാഗങ്ങൾ വായിക്കുവാൻ
രേവതി ജയമോഹന്റെ എല്ലാ നോവലുകളും വായിക്കുക
ഇവിടെ കൂടുതൽ വായിക്കുക
അക്ഷരത്താളുകൾ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച എല്ലാ നോവലുകളും വായിക്കുക
അക്ഷരത്താളുകൾ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച എല്ലാ കഥകളും വായിക്കുക
Title: Read Online Malayalam Novel Aathmasakhi written by Revathy
About Author
Unlock Your Imagination: Start Generating Stories Now! Generate Stories
Get all the Latest Online Malayalam Novels, Stories, Poems and Book Reviews at Aksharathalukal. You can also read all the Latest Stories in Malayalam by following us on Twitter and Facebook
പുതിയ നോവലുകളും കഥകളും ദിവസവും ഇന്‍ബോക്‌സില്‍ ലഭിക്കാന്‍ ന്യൂസ് ലെറ്റർ സബ്‌സ്‌ക്രൈബ് ചെയ്യാം
Hey, I'm loving Kuku FM app 😍
You should definitely try it. Use my code LPLDM59 and get 60% off on premium membership! Listen to unlimited audiobooks and stories.
Download now
©Copyright work - All works are protected in accordance with section 45 of the copyright act 1957(14 of 1957) and shouldnot be used in full or part without the creator's prior permission