Skip to content

പവിത്രം – 7

  • by
pavithram

ജോസച്ചൻ വന്നു വണ്ടിയിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങിയപ്പോൾ മറീന ഒഴികെ എല്ലാവരും ഭയപ്പെട്ടു…

വരുണിനു തൊണ്ട വരണ്ടു….. നന്ദനക്ക് മാത്രം ആളെ പിടികിട്ടിയില്ല..  

സാധാരണ അച്ഛൻ ഇറങ്ങി വരുമ്പോൾ എല്ലാവരും ഓടിച്ചെന്നു സ്വീകരിക്കുന്നതാണ്..  ഇത് ആർക്കും ഒരു അനക്കവും ഇല്ല. . 

കർത്താവെ… നീ തന്നെ അഭയം എന്ന് വരുൺ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു…

ജോസ്‌കുട്ടി എന്താ വിളിച്ചു പറയാതെ വന്നത്… വല്യമ്മച്ചി ചോദിച്ചു…

എനിക്ക് അമ്മയെ കാണണമെന്ന് തോന്നി.. പിന്നെ നമ്മുടെ കുറുമ്പത്തിയേം..  എവിടെ ആ കാന്താരി… അച്ഛൻ ടീനയെ നോക്കി ചോദിച്ചു..

അവൾ ഉറങ്ങി അച്ഛാ..  ടീന പറഞ്ഞു..

വരുൺ ഇന്ന് പോയില്ലേടാ മോനെ…. അച്ഛൻ സോഫയിലേക്ക് ഇരുന്നുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു…

ഞാൻ ഇന്ന് അവധി എടുത്തിരുന്നു    …. അവൻ ഭവ്യതയോടെ പറഞ്ഞു.. 

പെട്ടന്ന് വരുൺ അടുത്ത് കിടന്ന ദിവാൻ കോട്ടിലേക്ക് മറിഞ്ഞു വീണു…. അയ്യോ തലയിൽ ഇരുട്ട് കേറുന്നപോലെ.. അവൻ പറഞ്ഞു..

വരുണേട്ടാ എന്ത് പറ്റി… വരുണേട്ടാ….. പെട്ടന്നൊരു പെൺകുട്ടി വരുണിന്റെ മുഖം പിടിച്ചു കുലുക്കി…. വരുണേട്ടാ കണ്ണ് തുറക്ക്….

അവൾ ഒറ്റ സെക്കന്റ് കൊണ്ട് അടുക്കളയിലേക്ക് ഓടി പോയി… ഒരു കപ്പിൽ വെള്ളം കൊണ്ട് വന്നു മുഖത്തേക്ക് ഒഴിച്ച്…

വരുൺ പതിയെ കണ്ണു തുറന്നു… ചുറ്റും നോക്കി കിടക്കുകയാണ് അവൻ…

ജോസച്ചന് മാത്രം നന്ദനയെ മനസിലായില്ല… അച്ഛൻ അന്തംവിട്ടു നിൽക്കുകയാണ്…

ആൻസി.. ഏതാണ് ഈ പെൺകുട്ടി.. അച്ഛൻ ചോദിച്ചു…

മറുപടി പറയാൻ…. അവളുടെ നാവ് പൊങ്ങിയില്ല..

വരുൺ മിന്നു കെട്ടിയ പെണ്ണാണ് അച്ഛാ ഇത്… മറീന ആണ് ആദ്യത്തെ അമ്പ് എറിഞ്ഞത്. ..

വരുണിനെ നന്ദന പതിയെ താങ്ങി പിടിച്ചു ഇരുത്തി…

മറീന എന്താ പറഞ്ഞത്…. ഇവന്റെ കെട്ടു കഴിഞ്ഞെന്നോ…. നിനക്കു തലക്ക് ഓളം ഉണ്ടോ കുഞ്ഞേ…അച്ഛൻ ചോദിച്ചു

എനിക്ക് ദൈവ കൃപയാൽ ഒരു കുഴപ്പവും ഇല്ല അച്ഛാ…. അച്ഛൻ വല്യമ്മച്ചിയോട് ചോദിക്കു….

അമ്മയുടെ മുഖം കണ്ടപ്പോൾ എന്തൊക്കെയോ പ്രശനം പോലെ അദ്ദേഹത്തിന് തോന്നി…

വരൂ അമ്മെ… നമ്മൾക്കു അകത്തിരുന്നു സംസാരിക്കാം…. ജോസച്ചൻ വല്യമ്മച്ചിയുടെ റൂം ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു…

അടക്കിപ്പിടിച്ച സംസാരം എല്ലാവര്ക്കും കേൾകാം അവരുടെ മുറിയിൽ നിന്ന്…

എന്താ അമ്മെ ഞാനീ കേൾക്കുന്നത് ഒക്കെ… കഴിഞ്ഞതെല്ലാം നിങ്ങൾ മറന്നോ… അച്ഛൻ ക്ഷുഭിതനായി….

മോനെ ഇപ്പോളത്തെ കുട്ടികൾ അല്ലേടാ… നമ്മൾ എന്ത് ചെയ്യണ.. അവൾ എന്ത് തെറ്റാടാ ചെയ്തത്.. നമ്മുടെ കുഞ്ഞു വിളിച്ചപ്പോൾ അവൾ എല്ലാം ഉപേക്ഷിച്ചു ഇറങ്ങി വന്നതോ…. ഉയർന്ന കുടുംബത്തിലെ ഒരു സാർ വന്നു വിവാഹം ഉറപ്പിച്ചതാ. അതെല്ലാം മറന്നു അവൾ ഇവന്റെ കൂടെ വന്നത്… നായരുകുട്ടിയാണെന്നു എനിക്ക് അറിയില്ലാരുന്നു… വല്യമ്മച്ചി ഓരോ കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു…

നന്ദന ഇവിടെ വന്നേ കൊച്ചേ…. വല്യമ്മച്ചി വിളിച്ചത് കേട്ട് നന്ദന അങ്ങോട്ട് ചെന്നു..

അച്ഛനെ നോക്കിയപ്പോൾ നന്ദനക്ക് പേടിയായി… പക്ഷെ അച്ഛൻ ശാന്തനായിരുന്നു… വല്യമ്മച്ചിക്ക് നന്ദനെ കാര്യമാണെന്ന് അച്ഛന് മനസിലായി…

അവൾ അച്ഛന്റെ കാലിൽ തൊട്ടു വന്ദിച്ചു… അച്ഛൻ അവളെ പിടിച്ചെഴുനേൽപ്പിച്ചു…

നന്നായിവരട്ടെ…. അച്ഛൻ പറഞ്ഞു… നന്ദനക്ക് ആദ്യമായി കിട്ടിയ അനുഗ്രഹം ആയിരുന്നു…

എനിക്ക് കുറച്ചു സംസാരിക്കണം കുട്ടിയോട്… അച്ഛൻ നന്ദനയോടായി പറഞ്ഞു….

മോളേ… ഞാൻ പാലക്കാട് ഒരു ഉൾനാടൻ ഗ്രാമത്തിൽ ആണ് ആദ്യമായി സഭയുടെ ആവശ്യപ്രകാരം ശുശ്രുഷക്ക് പോയത്.. ആ ഗ്രാമം ഒരു വികസനവും ഇല്ലാത്തതാരുന്നു… കുഞ്ഞുങ്ങൾക്ക് വിദ്യാഭ്യാസമോ… ഭക്ഷണമോ.. വസ്ത്രമോ ഒന്നും ഇല്ലാത്തതാരുന്നു… നിങ്ങളുടെ ഭാഷയിൽ ഒരു പട്ടിക്കാട്…

ഞാൻ ഒരുപാട് പ്രയത്നം കൊണ്ടും കൗൺസിലിംഗ് കൊണ്ടും ഒക്കെ ആ ഗ്രാമം മാറ്റിയെടുത്തു… അപ്പോൾ എന്നെ പോലെത്തന്നെ.. ഒരുപക്ഷെ എന്നെക്കാൾ കൂടുതൽ… എന്റെ തണലായി ഉണ്ടായിരുന്ന എന്റെ സ്നേഹിതൻ…. ഒരു അലക്സ് കുരുവിള.. അയാൾ ഒരു ഡോക്ടർ ആയിരുന്നു.. അതിലുപരി ഒരു സാമൂഹ്യപ്രവർത്തകൻ.. നല്ലൊരു മനുഷ്യൻ… ആർക്കും അയാളോട് ആദരവ് ഉണ്ടായിരുന്നു… അയാൾക്ക് ഒരേ ഒരു മകൾ ഒള്ളു…ഷെൽസിയ എന്നാണ് ആ കുട്ടിയുടെ പേര്.. അലക്സിനെ പോലെ മോളും ഡോക്ടർ ആണ്… പിന്നെ അയാളുടെ ഭാര്യയും ഒള്ളു… ഞങ്ങൾ നല്ല സുഹൃത്തുക്കൾ ആയി മാറാൻ അധികം താമസം ഉണ്ടായില്ല….

എന്നെ കാണാൻ നാട്ടിൽ നിന്ന് വന്ന വരുണിനെ അലക്സിന് ഒരുപാട് ഇഷ്ടമായി… അയാൾക്ക് മകളെ കൊണ്ട് വിവാഹം കഴിപ്പിക്കാൻ താല്പര്യം ഉണ്ടെന്നു പറഞ്ഞു… ഇവിടെ പറഞ്ഞപ്പോൾ എല്ലാവര്ക്കും താല്പര്യമായി… വരുൺ ആ കുട്ടിയെ കണ്ടിട്ടുണ്ട്… അവനും ഇഷ്ടപെടും എന്ന് ഞങ്ങള്ക് ഉറപ്പുണ്ടാരുന്നു… ഇവൻ ഒരു എതിരഭിപ്രായവും പറഞ്ഞിട്ടില്ലാരുന്നു…. അലക്സ് ഇന്നും എന്നെ വിളിച്ചു… അവർ ഉടനെ ഇങ്ങോട്ട് ഇറങ്ങുന്നുണ്ടെന്നു…. പക്ഷെ ഇവിടെ വന്നപ്പോൾ ആണ് ഞാൻ ഇതെല്ലം അറിഞ്ഞത്… വിവാഹ സ്വപ്‌നങ്ങൾ കണ്ട് നടക്കുകയാണ് ആ പെൺകുട്ടിയും… അച്ഛൻ പറഞ്ഞു നിറുത്തി…

നന്ദനക്ക് ഇതെല്ലം പുതിയ അറിവായിരുന്നു…

കുട്ടി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല…..ജോസച്ചൻ അവളെ നോക്കി..

അച്ഛൻ പറയുന്നത് പോലെ ഞാൻ അനുസരിക്കും… ആ കുട്ടിയുടെ ജീവിതം ഞാൻ നശിപ്പിക്കില്ല.. വരുണിന്റെ പപ്പയും മമ്മിയും ആരുടെ മുൻപിലും തല കുനിക്കേണ്ട… വരുണിനെ ഞാൻ പറഞ്ഞു മനസിലാക്കാം.. നന്ദന ഉറച്ച വാക്കുകളോട് കൂടി ആണ് അത് പറഞ്ഞത്..

എല്ലാവരും പകച്ചുപോയി… ജോസച്ചൻ പോലും… നന്ദന പെട്ടന്ന് ഇങ്ങനെ പറയുമെന്ന് ആർക്കും ഓർമയിൽ പോലും ഇല്ലായിരുന്നു…

നന്ദനയെ ഞാൻ എന്റെ മരണം വരെ ഇവിടുന്നു വിടില്ല ജോസൂട്ടി… വല്യമ്മച്ചി ആണ് അത് പറഞ്ഞത്..

പൊന്നമ്പലിനെ എടുത്തുകൊണ്ട് വന്ന ടീന യും പറഞ്ഞു നന്ദന ഇവിടുന്നു പോകണ്ടാന്ന്…

നന്ന ആന്റി… പൊന്നാമ്പൽ അവളുടെ നേർക്ക് കൈ കാട്ടി ചിരിച്ചു…

എന്താ വരുൺ നിന്റെ അഭിപ്രായം…. ജോസച്ചൻ ചോദിച്ചു…

എന്റെ കൊച്ചിനെ പ്രസവിച്ചിട്ടു നീ പൊയ്ക്കോ എവിടെന്നു വെച്ചാൽ… എനിക്ക് എന്റെ കുഞ്ഞിനെ വേണം… ഇതും പറഞ്ഞു അവൻ റൂമിലേക്ക് പോയി…

ദൈവമേ അടുത്ത ബോംബ് കൂടി പൊട്ടിയോ… നന്ദന വിരണ്ടു നിക്കുന്നു…

മറീന നന്ദനയെ ഉറ്റു നോക്കി നിക്കുന്നു…

വല്യമ്മച്ചിയുടേം ടീനച്ചേച്ചിയുടേം മുഖത്തു സന്തോഷം ആണ്… അവളെ കൂടുതൽ ഞെട്ടിച്ചത് മമ്മി ആദ്യമായി അവളെ നോക്കിയത് വാത്സല്യത്തോടെ ആണല്ലോ എന്നാണ്…

മോള് റൂമിലോട്ട് ചെല്ലൂ…. ഇപ്പോൾ ഇവിടുന്നു എങ്ങോട്ടും നീ പോകണ്ട… ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ചല്ലേ നീ…വല്യമ്മച്ചി ആണ് പറയുന്നത്…

ജോസച്ചൻ കാർ ഡ്രൈവറെ യാത്ര ആക്കിയിട്ട് മടങ്ങി മുറിയിലേക്ക് പോയി..

അയ്യേ മമ്മി ഇവന് നാണമില്ലേ…. മറീന മൂക്കത്തു വിരൽ വെച്ച്…. വന്നിട്ട് ത്രീ മന്ത്സ് ആയതേ ഒള്ളു.. കഷ്ടം….

നീ വന്നിട്ട് എത്ര കാലമായി… എന്നിട്ട് എന്തായി… മമ്മി ചോദിച്ചത് കേട്ടപ്പോൾ ടീനക്ക് സന്തോഷമായി…

നന്ദന റൂമിൽ വന്നപ്പോൾ വരുൺ കട്ടിലിൽ കിടക്കുവാണ്..

ഒറ്റ ഓട്ടത്തിന് വന്നവൾ അവനെ വലിച്ചു നിലത്തേക്ക് ഇട്ടു…

അയ്യോ….. അവൻ ഒറ്റ അലർച്ച…. എന്നിട്ട് ഒരു തരത്തിൽ എഴുനേറ്റ് കട്ടിലിൽ ഇരുന്നു….

വരുൺ എന്ത് പച്ചക്കള്ളമാ പറഞ്ഞത്… ഞാൻ പ്രഗ്നൻറ് ആണെന്നോ… ദൈവമേ ഞാൻ അവരുടെ മുഖത്തു എങ്ങനെ നോക്കും   .. നാണക്കേട്… വരുൺ വിജയത്തിന് വേണ്ടി എന്ത് കള്ളത്തരവും പറയും അല്ലെ.. നന്ദന ഇപ്പോൾ കരഞ്ഞു പോകുമെന്ന് അവനു തോന്നി..

പിന്നെ നീ പറയുന്നത് കേട്ട് നിന്നെ കൊണ്ടുപോയി നിന്റെ വീട്ടിൽ വിടണോടി… കരണകുറ്റി നോക്കി ഒന്ന് പൊട്ടിക്കാനാ എനിക്ക് തോന്നിയത്… വരുൺ ദേഷ്യം അഭിനയിച്ചു…

വരുൺ അതൊക്കെ ശരിയാ… പക്ഷെ ഞാൻ…. അവർ എല്ലാവരും സന്തോഷത്തിലാ… നന്ദന വാക്കുകൾ കിട്ടാതെ വിഷമിച്ചു….

വൈകിട്ട് പപ്പാ വരുമ്പോൾ എങ്ങനെ ഞാൻ അവരുടെ ഒക്കെ മുഖത്തു നോക്കും…..

ടീന ചേച്ചിക് എത്ര വർഷം കൂടി ഉണ്ടായതാ പൊന്നാമ്പൽ എന്ന് നിനക്ക് അറിയാമോ… വരുൺ അവളോട് പറഞ്ഞു…

അതൊക്കെ ശരി…. പക്ഷെ എനിക്ക് അങ്ങനെ ഒന്നും ഇല്ലാലോ വരുൺ…

ഉണ്ടെടി…. എന്റെ മനസ് പറയുന്നുണ്ട് നിന്റെ വയറ്റിൽ എന്റെ കുഞ്ഞു വളര്ന്നുണ്ടെന്നു… നീ കണ്ടോ നന്ദന… വരുൺ അവളെ തന്നിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു…

എന്താ പെട്ടെന്നിങ്ങനെ തോന്നാൻ കാരണം… അവൾ കുതറിമാറികൊണ്ട് ചോദിച്ചു…

നീ ഇവിടെ ഇരിക്ക്… ഞാൻ പറയാം…

അവൾ വന്നു വരുണിന്റെ അടുത്ത് ഇരുന്നു…

ഒരു കുഞ്ഞുണ്ടായാൽ എല്ലാ പ്രശ്നവും തീരും.. അത് എനിക്ക് ഉറപ്പുണ്ട്… അത്കൊണ്ട് ഞാൻ പാറേപ്പള്ളി പോയി കുഞ്ഞിനെ അടിമ വെയ്ക്കാം എന്ന് നേർന്നിട്ടുണ്ട്… മാതാവ് തരും എനിക്ക് എന്റെ കുഞ്ഞിനെ.. നീ കണ്ടോടി… വരുൺ പറഞ്ഞു…

നന്ദന പിന്നെ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല….

മാതാവേ എന്റെ രണ്ടാമത്തെ കുഞ്ഞിനെ കൂടി അടിമ വെയ്കാം… ഈ മാസം തന്നെ ഇവൾ പ്രെഗ്നന്റ്റ് ആകണേ… വരുൺ വീണ്ടും നേർച്ച നേർന്നു…

തല അടിച്ചു പൊട്ടിക്കും ഞാൻ കെട്ടോ.. അവൾ ദേഷ്യപ്പെട്ടു..

പെട്ടന്ന് എന്തോ ഓർത്തത് ഓർത്തത്പോലെ അവൾ ചോദിച്ചു… വരുൺ എന്താ തല കറങ്ങിയത്…. ഞാൻആകെ വിഷമിച്ചുപോയി…. നന്ദന പറഞ്ഞു നിറുത്തി…

ഓഹ് അതോ… അത് എന്റെ നമ്പർ ആയിരുന്നടി….ചുമ്മാ ഒന്ന് ഇളക്കിയതല്ലേ.. വരുൺ പറഞ്ഞത് കേട്ട് അവൾ  തലയിൽ കൈ വെച്ച് പോയി…

അന്ന് വൈകിട്ട് പപ്പയ്ക്കും അരുൺ ചേട്ടനും എല്ലാം വളരെ ഹാപ്പി ആയിരുന്നു…

നന്ദന ആ പാൽ കുടിച്ചിട്ട് കിടക്കു കെട്ടോ.. മമ്മി അവളോട് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾക്കു പോലും അങ്കലാപ്പ് ആയിരുന്നു..

എല്ലാവരുടേം സ്നേഹം കണ്ടപ്പോൾ നന്ദനയും പ്രാർത്ഥിച്ചു ദൈവമേ ഒരു കുഞ്ഞിനെ തരണമേ എന്ന്…

രണ്ട് ദിവസം കഴിഞ്ഞു ജോസച്ചൻ മടങ്ങി പോയി…

നന്ദനയും വരുണും ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോകുവാന് പറഞ്ഞു ചുമ്മാതെ പുറത്തു പോയി…. ഇല്ലെങ്കിൽ വീട്ടിൽ സംശയമാകും….

പുറത്തു പോയിട്ട് വന്നതിനു ശേഷം അവൾക്ക് ആകെയൊരു ഉന്മേഷക്കുറവ്… തലക്കെല്ലാം ഒരു ഭാരം പോലെ…

വരുൺ മുറിയിൽ വന്നപ്പോൾ അവൾ കിടക്കുകയാണ്…

ആകെ വാടിത്തളർന്ന അവളെ കണ്ടപ്പോൾ അവനു വിഷമം ആയി…

എന്താ നിന്റെ വിഷമം മാറിയില്ലേ… ഞാൻ അവരോട് പറഞ്ഞോളാം ഇതെല്ലം കളവ് ആയിരുന്നു എന്ന്…

അതല്ല വരുൺ… എനിക്ക് എന്തോ വല്ലായ്മ അതാ കെട്ടോ… അവൾ പറഞ്ഞു..

നന്ദന വരൂ… ഫുഡ് കഴിക്കാൻ.. ടീന ചേച്ചി വിളിച്ചു…

ഓ… ഇപ്പോൾ നമ്മളെ വേണ്ട അല്ലെ ചേച്ചി… അവൻ ചോദിച്ചു…

നീ കഴിച്ചിലിലും സാരമില്ല… ടീന ചിരിച്ചോണ്ട് മറുപടി കൊടുത്തു…

ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ ഇറങ്ങി വന്ന നന്ദന തലചുറ്റി മറിഞ്ഞു സോഫയിലേക്ക് വീണു പോയി…

പെട്ടന്ന് മമ്മിയും വരുണും ചേർന്ന് അവളെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ കൊണ്ട് പോയി…

നീ ഏത് ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോയാലും ശരി ഞാൻ പറയുന്നത് ഇപ്പോൾ നീ കേൾക്കുക… അമല ഹോസ്പിറ്റലിൽ ഇപ്പോൾ വണ്ടി വിടുക… ഡോക്ടർ ഗായത്രിയെ കാണാം… നിങ്ങൾ മുൻപ് പോയ കാര്യം ഒന്നും പറയണ്ട കെട്ടോ… മമ്മി ആണ് പറയുന്നത്…

മമ്മി….ഈ രാത്രിയിലോ…ആ ഡോക്ടർ കാണുമോ…  വരുൺ ചോദിച്ചു….

അവർ അടുത്തുള്ള കോട്ടേഴ്സിൽ ആണ് താമസം… …. മമ്മിയുടെ മറുപടി കേട്ടപ്പോൾ വരുണിനും നന്ദനക്കും മനസിലായി ഇന്ന് എല്ലാം പൊളിയുമെന്നു….

കാഷുവാലിറ്റി ചെന്ന് ഡോക്ടറെ കണ്ടു നന്ദനയും വരുണും കൂടി…

യൂറിൻ ടെസ്റ്റ് ചെയ്യണം… ഒരു അര മണിക്കൂർ വെയിറ്റ് ചെയ്യണം… നേഴ്സ് വന്നു പറഞ്ഞിട്ട് പോയി…..

മമ്മിയോട് പോകും വഴി എല്ലാം പറയാം എന്നവൻ തീരുമാനിച്ചു….

നന്ദന വരുൺ അകത്തേക്ക് വരു…. നേഴ്സ് വിളിച്ചു….

അവർ മൂന്നുപേരുംകൂടി അകത്തേക്ക് പോയി…

നന്ദന പ്രെഗ്നന്റ് ആണ് കെട്ടോ… പോസിറ്റീവ് ആണ് റിസൾട്ട്… ഡോക്ടർ പറയുന്നത് വിശ്വസിക്കാൻ പറ്റാതെ അവർ ഇരുന്നു….അത്  കേട്ടപ്പോൾ സന്തോഷം കൊണ്ട് അവന്റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു പോയി… പാറേമാതാവ് അനുഗ്രഹിച്ചു എന്ന് അവൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു….

മമ്മി നന്ദന…അവൻ അൻസിയോടായി പറഞ്ഞു.

ഡോക്ടർ വേറെ എന്തേലും പ്രോബ്ലം ഉണ്ടോ…. ആൻസി ചോദിച്ചു….

നോ പ്രോബ്ലം…. നമ്മൾക്കു അടുത്ത ദിവസം ഒന്ന് സ്കാൻ ചെയാം… ഓക്കേ…

നന്ദനെ നിനക്ക് നാണമില്ലേ….. ഇത്ര പെട്ടന്ന് പ്രെഗ്നന്റ് ആകാൻ….. വരുൺ അവളെ കളിയാക്കി….

നാണത്തോടെ അവൾ വരുണിന്റെ നെഞ്ചിൽ മുഖം പൂഴ്ത്തി കിടന്നു…

തുടരും

(കഥ ഇഷ്ടമാകുന്നുണ്ടോ……. അഭിപ്രായം പറയണം കെട്ടോ എന്റെ എല്ലാ സുഹൃത്തുക്കളും )

 

 

 

ഉല്ലാസിന്റെ എല്ലാ നോവലുകളും വായിക്കുക

കുടുംബം

അച്ചായന്റെ പെണ്ണ്

നിനക്കായ്‌

കാവ്യം

മേഘരാഗം

പ്രേയസി

ഓളങ്ങൾ

പരിണയം

മന്ദാരം

അഷ്ടപദി

4/5 - (4 votes)

About Author

Unlock Your Imagination: Start Generating Stories Now! Generate Stories


Get all the Latest Online Malayalam Novels, Stories, Poems and Book Reviews at Aksharathalukal. You can also read all the Latest Stories in Malayalam by following us on Twitter and Facebook

aksharathalukal subscribe

പുതിയ നോവലുകളും കഥകളും ദിവസവും ഇന്‍ബോക്‌സില്‍ ലഭിക്കാന്‍ ന്യൂസ് ലെറ്റർ സബ്‌സ്‌ക്രൈബ് ചെയ്യാം

Hey, I'm loving Kuku FM app 😍
You should definitely try it. Use my code LPLDM59 and get 60% off on premium membership! Listen to unlimited audiobooks and stories.
Download now

©Copyright work - All works are protected in accordance with section 45 of the copyright act 1957(14 of 1957) and shouldnot be used in full or part without the creator's prior permission

Leave a Reply

Don`t copy text!