അന്നൊരുനാളിൽ – Part 8

ഗോപേട്ടേ നമ്മുടെ മോള് ഇനി വല്ല കൈയ്യബദ്ധവും..”

“നീ ഒന്ന് മിണ്ടാതിരിക്ക് ഇന്ദൂ…”

സർവ്വശക്തിയുമെടുത്ത് ഗോപൻ വാതിൽ ചവിട്ടി തുറന്നു…

റൂമിനുള്ളിലെ കാഴ്ച അവരിരുവരെയും ഒരുപോലെ ഞെട്ടിച്ചു

ഒരു നിലവിളി ഇന്ദുവിന്റെ തൊണ്ടയിൽ തങ്ങി നിന്നു…

റൂമിനുള്ളിലെ ഓരോ വസ്തുക്കളും വലിച്ചു നിലത്തേക്ക് ഇട്ടിരുന്നു…

“നിവീ…..”

അലറി വിളിച്ചു കൊണ്ട് ഇന്ദു റൂമിനുള്ളിലേക്ക് കയറി, കട്ടിൽപ്പടിക്ക് താഴെ തളർന്നിരിക്കുകയായിരുന്നു നിവി..അലസമായി മുൻപോട്ടു കിടന്ന മുടിയിഴകൾ അവളുടെ മുഖത്തെ മറച്ചു

ഒരു കയ്യാലെ വാ പൊത്തി കരഞ്ഞു കൊണ്ട് മറു കയ്യാലെ ഇന്ദു നിവിയെ കുലുക്കി വിളിച്ചു.

മുറിയിൽ മറ്റാരുടെയോ സാന്നിധ്യം മനസ്സിലാക്കിയ നിവി കൈ നിലത്തൂന്നി കൊണ്ട് പിന്നോട്ട് നീങ്ങി ഭിത്തിയിൽ തട്ടി നിന്നു..

“മോളെ അമ്മയാ….”

അത് പറഞ്ഞ് സാരിതുമ്പ് കൊണ്ട് വാ പൊത്തിക്കരഞ്ഞു കൊണ്ട് ഇന്ദു മുട്ടുകുത്തി അവൾക്ക് അരികിലേക്ക് ഇരുന്നു കൊണ്ട് അവളുടെ മുഖത്തെ മുടി വകഞ്ഞുമാറ്റി… ഒരു നിമിഷം ഇന്ദുവിലൂടൊരു മിന്നൽപ്പിണർ കടന്നു പോയി.കരഞ്ഞു കരഞ്ഞു നിവിയുടെ മുഖം ചുവന്നിരുന്നു കൂടാതെ അവളുടെ വലം കവിളിൽ ഇന്ദുവിന്റെ വിരൽപ്പാടുകളും..കരഞ്ഞു കരഞ്ഞ് അവളുടെ കൺകോണിൽ പാട കെട്ടിയിരുന്നു….

“എന്റെ അടുത്ത് നിന്നൊന്ന് പോകുന്നുണ്ടോ…പ്ലീസ് ജസ്റ്റ് ലിവ് മീ എലോൺ”

കണ്ണീരാൽ നനഞ്ഞൊട്ടിയ മിഴികൾ ആയസപ്പെട്ട് തുറന്ന് ഇനിയൊന്നും കേൾക്കാൻ താൽപര്യമില്ലാ എന്ന അർത്ഥത്തിൽ ചെവി രണ്ടും പൊത്തിപ്പിടിച്ചു കൊണ്ടായിരുന്നു നിവിയത് പറഞ്ഞത്

“ഇന്ദു വാ…പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങ്.അവൾ കുറച്ചു നേരം തനിച്ചിരിക്കട്ടെ”

“ഗോപേട്ടാ നമ്മുടെ മോള്….”

“പറയുന്നത് അനുസരിക്ക് ഇന്ദു..”

നന്ദഗോപൻ ഇന്ദുവിനെ നിർബന്ധിച്ചു താഴേക്ക് നടത്തി…

“ഇന്ദൂ….”

മുറിയിലെ കട്ടിലിന്റെ കോണിൽ മാറിയിരുന്ന് കണ്ണീർവാർക്കുകയാണ് ഇന്ദു.

“ഒരു പരിധിവരെ അവളുടെ ഈ അവസ്ഥയ്ക്ക് കാരണക്കാരി ഞാൻ തന്നെയല്ലേ ഗോപേട്ടാ…?

അവൾക്ക് പറയാനുള്ളത് കേൾക്കാനുള്ള ക്ഷമ എനിക്ക് ഇല്ലാതെയായി പോയി…”

“വെറുതെ ഇരുന്നു കരഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല…നാളെ നിവിയോട് സമാധാനപരമായി കാര്യങ്ങൾ ചോദിച്ചു മനസ്സിലാക്കാം…

തനിക്ക് ആരാ ആ ഫോട്ടോസ് അയച്ചു തന്നത്..??അതിനെ പറ്റി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലല്ലോ…??”

“ആ…അതൊക്കെയുണ്ട്…”

ഗോപന്റെ ആ ചോദ്യത്തിന് വ്യക്തമായൊരു മറുപടി നൽകാതെ ഇന്ദു ഒഴിഞ്ഞു മാറി

മുകളിലെ മുറിയിലപ്പോഴും എന്തിനെന്നറിയാതെ അലറി കരയുകയായിരുന്നു നിവി

വീട്ടുകാർക്ക് വേണ്ടി സ്വയം ത്യജിച്ച പ്രണയത്തെ ഓർത്തും തന്നെ അൽപ്പം പോലും മനസ്സിലാക്കാതിരുന്ന വീട്ടുകാരെ ഓർത്തും അവളുടെ കണ്ണുകൾ പെയ്തൊഴിഞ്ഞു കൊണ്ടേയിരുന്നു

ആ രാത്രി അവൾക്ക് ഉറങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞില്ല…

പിറ്റേന്ന് രാവിലെ എന്നത്തേയും പോലെ ഗോപൻ പോകാനിറങ്ങി. പക്ഷേ നിവിയെ താഴേക്ക് കണ്ടതേയില്ല

“നിവീ…നീ ഇന്ന് കോളേജിൽ പോകുന്നില്ലേ…??”

അവളുടെ മുറിയിലേക്ക് കയറി ചെന്നു കൊണ്ടായിരുന്നു ഇന്ദു അത് ചോദിച്ചത്

“ഇന്നെന്നല്ല, ഇനിയങ്ങോട്ട് ഞാൻ കോളേജിൽ പോകുന്നതേയില്ല….നിങ്ങൾക്കൊക്കെ സമാധാനം ആകട്ടെ….

എവിടേലും പോകുമ്പോൾ ആളുകളെ കാണും ചിലപ്പോൾ മിണ്ടും…അതൊന്നും നിങ്ങൾക്ക് പറ്റില്ലല്ലോ…അത് കൊണ്ട് ഞാനിനി എങ്ങോട്ടും പോകുന്നില്ല….”

“ദേ അഹങ്കാര വർത്തമാനം പറഞ്ഞാൽ ഇന്നലെ തന്നതിന്റെ ബാക്കി കൂടി ഞാനങ്ങ് തരും..”

“താ…തല്ലെണ്ടെന്ന് ആരേലും പറഞ്ഞോ…”

“ആ തോന്നിയത് പോലെ ചെയ്യ്…”

പിന്നെ അവളോട് ഒന്നും പറയാതെ ഇന്ദു താഴേക്ക് നടന്നു

നിവി നേരെ ഫോണെടുത്ത് ഹരിയെ വിളിച്ചു

“നിവീ…നീ എവിടെ എത്തി…??”

“ഹരി ഞാൻ ഇന്ന് ക്ലാസിൽ വരുന്നില്ല..നീ എന്നെ നോക്കി നിൽക്കണ്ടാ”

“മ്ം…നിന്റെ സ്വരം എന്താ വല്ലാതിരിക്കുന്നത്…??സുഖം ഇല്ലേ…??”

“ഏയ് അതൊന്നൂല്ല…”

മറു ഭാഗത്ത് നിന്ന് ഹരി എന്തോ പറയാൻ തുടങ്ങും മുൻപേ നിവി കോൾ കട്ട് ചെയ്തു

ചെയ്യാത്ത തെറ്റിന് ശിക്ഷിച്ചതിനുള്ള പ്രതിഷേധ സൂചകമെന്നോണം അന്നേ ദിവസം നിവി ജലപാനം ചെയ്തില്ല…പലവുരു ഇന്ദു ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ വിളിച്ചെങ്കിലും നിവി ചെന്നില്ല…

വൈകിട്ട് നന്ദഗോപൻ വരുന്നത് വരെ അവളാ ഇരുപ്പ് തുടർന്നു.

രാത്രിയിൽ ബാൽക്കണിയിലിരുന്നു എന്തോ എഴുതുകയായിരുന്നു നിവി

“മോളൊന്ന് താഴേക്ക് വാ അൽപ്പം സംസാരിക്കാനുണ്ട്..”

അവൾക്ക് അരികിലേക്ക് വന്ന് അത്രമാത്രം പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ഗോപൻ താഴേക്ക് ഇറങ്ങി പോയി

കുറച്ചു സമയത്തിനു ശേഷം നിവിയും അവിടേക്ക് ചെന്നു

“മോള് അവിടെ ഇരിക്ക്….”

ഗോപന്റെ വാക്കുകൾക്ക് കാതോർത്തു കൊണ്ട് അനുസരണയുള്ള കുട്ടിയേ പോലെ അവൾ അവർക്ക് എതിർവശത്തായിട്ടിരുന്നു

“ഇനി പറയ്യ്..എന്താ ഇന്നലെ സംഭവിച്ചത്…?ആരായിരുന്നു ആ ചെക്കൻ…?”

“അത് എന്റെയൊരു ഫ്രണ്ടായിരുന്നു…”

“വെറും ഫ്രണ്ടോ..?”

ഗോപനായിരുന്നു ചോദ്യങ്ങളോരോന്നും ചോദിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നത് ഇന്ദു എല്ലാം കേട്ടു കൊണ്ടിരുന്നു..

“അല്ലാ….”

“പിന്നെ…??”

“ഞാനെല്ലാം പറയാം….

അലൻ..അതായിരുന്നു അവന്റെ പേര്…ഞാൻ ആദ്യമായിട്ട് അലനെ കണ്ടത് എന്റെ ബർത്ത്ഡേയ്ക്ക് ഗിഫ്റ്റ് തരാൻ വരുമ്പോഴായിരുന്നു..”

“അതിനു മുൻപ് ഒരിക്കൽ പോലും അവനെ കണ്ടിട്ടില്ലേ…??”

“ഇല്ല….അന്ന് എനിക്ക് ഗിഫ്റ്റ് തന്നിട്ട് അയാള്….അയാൾക്ക് എന്നെ ഇഷ്ടമാണെന്ന് പറഞ്ഞു…”

“എന്നിട്ടെന്ത് മറുപടി കൊടുത്തു..??”

“ഇഷ്ടമല്ലെന്ന് പറഞ്ഞു…..എനിക്ക് അയാളെ കാണുന്നത് പോലും വെറുപ്പ് ആണെന്ന് പറഞ്ഞു….”

അത് പറയുമ്പോൾ അവളുടെ ഹൃദയമിടിപ്പ് കൂടിയിരുന്നു….ഉള്ളിലെ ഏങ്ങലടികൾ പുറത്തേക്ക് കേൾക്കാതിരിക്കാനായവൾ വാ പൊത്തിപ്പിടിച്ചു…

“എന്നിട്ടെന്തിനാ നിവി അവൻ നിന്റെ ഫ്രണ്ടാണെന്ന് നീ എന്നോട് കള്ളം പറഞ്ഞത്..??”

“അത്… അമ്മയെ പേടിച്ചിട്ടാ ഞാൻ സത്യം പറയാതിരുന്നത്..

എന്തേലും കാര്യം അമ്മയോട് തുറന്നു പറയാനുള്ള സ്വാതന്ത്യം എനിക്ക് തന്നിട്ടുണ്ടോ…തൊട്ടതും പിടിച്ചതുമെല്ലാം സംശയ ദൃഷ്ടിയോടെ വീക്ഷിക്കുന്ന അമ്മയോട് സത്യം പറയാൻ പോലും എനിക്ക് ഭയമായിരുന്നു, കാരണം ഞാനെന്ത് പറഞ്ഞാലും അമ്മ വിശ്വസിക്കില്ലെന്ന് എനിക്ക് പൂർണ്ണ വിശ്വാസം ഉണ്ടായിരുന്നു…”

“നിവി നിർത്ത്….കാണുന്നതെല്ലാം സംശയ കണ്ണോടെ നോക്കികണ്ട അമ്മയേ മാത്രമേ നിനക്ക് അറിയു….എന്ത് കൊണ്ട് ഞാനിങ്ങനെ ആയി എന്ന് നീ എപ്പോഴേലും ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ടോ…??

നിന്നേക്കാൾ സ്വാതന്ത്ര്യം കൊടുത്തു ഞാൻ വളർത്തിയതാ നിധിയെ അവളെന്നോട് ചെയ്ത തെറ്റ് നീയും ആവർത്തിക്കാതിരിക്കാനല്ലേ നിന്റെ കുഞ്ഞു കാര്യങ്ങളിൽ പോലും ഞാനിടപെട്ട് തുടങ്ങിയത്…നിന്നെ പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിക്കാൻ തുടങ്ങിയത്…

അല്ലാതെ നീ കരുതും പോലെ എന്റെ മോളെ സംശയമായത് കൊണ്ടല്ല അമ്മ അങ്ങനെയൊക്കെ ചെയ്തത്….”

നിവിക്ക് അവരോട് തിരിച്ചു പറയാൻ ഒരു ഉത്തരമില്ലാതെയായിപ്പോയി

“അമ്മേ ഞാൻ…. ഞാനൊരിക്കലും ചേച്ചിയെ പോലെ ആവില്ല….നിങ്ങള് പറയുന്ന ആളെ വിവാഹം കഴിച്ചോളാം….നിങ്ങള് പറയുന്നത് പോലെ മാത്രം ജീവിച്ചോളാം….നിങ്ങൾക്ക് ഇഷ്ടമല്ലാത്തതിനെയൊന്നും ഒരിക്കലും ഇഷ്ടപ്പെടില്ല….”

ഓർമ്മയിലെവിടെയോ അലന്റെ രൂപം മിന്നി മാഞ്ഞപ്പോൾ നിവിക്ക് ഇടനെഞ്ചിലൊരു പിടച്ചിൽ അനുഭവപ്പെട്ടു…

അവൾ  ഇന്ദുവിനടുത്തേക്ക് നടന്നു ചെന്നു…

“എപ്പോഴോ മനസ്സിൽ എന്തൊക്കെയോ ആവശ്യമില്ലാത്തത് തോന്നിപ്പോയി, അതൊക്കെയും ഞാനായിട്ട് തന്നെ മറന്നോളാം….

അമ്മ ഇനിയും എന്നെ ഓർത്ത് ഇങ്ങനെ കരയല്ലേ…ചേച്ചിക്ക് വേണ്ടി ഒരുപാട് കരഞ്ഞതല്ലേ…ഞാനായിട്ടൊരിക്കലും നിങ്ങൾക്ക് സങ്കടം തരില്ല…സത്യം..”

ഇന്ദുവിന്റെ കവിളിൽ പറ്റിപ്പിടിച്ചിരുന്ന കണ്ണുനീർ തുള്ളികളെ കൈവിരൽ തുമ്പാൽ തുടച്ചു നീക്കി കൊണ്ടായിരുന്നു നിവിയത് പറഞ്ഞത്…അപ്പോഴും നിവിയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി കൊണ്ടേയിരുന്നു

ഇന്ദു അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു കൊണ്ട് നെറുകിൽ ചുംബിച്ചു….

“അമ്മ മോളെ ഒരുപാട് വിഷമിപ്പിച്ചു.. വേദനിപ്പിച്ചു….എന്റെ മോള് അമ്മയോട് ക്ഷമിക്ക്”

നിവി ഇന്ദുവിനോട് കൂടുതൽ ചേർന്നു നിന്നു…അനുവാദമില്ലാതെ മനസ്സിലേക്ക് ഓടിയെത്തിയ അലന്റെ ഓർമ്മകളെ മനപൂർവ്വം അവൾ മറന്നു കളഞ്ഞു..

“അതേ…ഇങ്ങനെ നിന്നാൽ എങ്ങനെയാ…..ഇന്ന് രാവിലെ മുതൽ നിവി ഭക്ഷണമൊന്നും കഴിച്ചിട്ടില്ലെന്ന് താനല്ലേ പറഞ്ഞത്….

പോയി മോൾക്ക് ഭക്ഷണമെടുത്ത് വയ്ക്ക്…”

“എനിക്ക് നല്ല വിശപ്പുണ്ട്…”

ഇന്ദുവിൽ നിന്ന് അടർന്നു മാറി വയറൊന്ന് തടവി കൊണ്ടായിരുന്നു നിവിയത് പറഞ്ഞത്

ശേഷം അവൾ പോയി മുഖം കഴുകി വന്നു…ഇന്ദു വിളമ്പി കൊടുത്ത ഭക്ഷണമെല്ലാം ബാക്കി വയ്ക്കാതെ കഴിച്ചെഴുനേറ്റു…

പിറ്റേന്ന് രാവിലെ പതിവു പോലെ കോളേജിലേക്ക് പോയി

ഓരോ ദിവസങ്ങൾ അവൾക്ക് മുൻപിലൂടെ വീണ്ടും കടന്നു പൊയ്ക്കൊണ്ടേയിരുന്നു…

“അമ്മേ…ഞാനിന്ന് കോളേജിൽ പോണില്ല….”

രാവിലെ തിരക്കിട്ട അടുക്കളപ്പണിയിലേർപ്പെട്ടിരുന്ന ഇന്ദുവിനരികിൽ ചെന്ന് നിന്നു കൊണ്ടായിരുന്നു നിവിയത് പറഞ്ഞത്

“എനിക്ക് ഇന്ന് തീരെ വയ്യാ….”

“അതെന്താ ഇപ്പോൾ പെട്ടന്നൊരു വൈയ്യാഴിക…”

“ഇന്ന് സ്പോർട്സ് ആ അമ്മേ….വെറുതെ വെയിലും കൊണ്ട് ഗ്രൗണ്ടിൽ കൂടി നടക്കണം അതിലും നല്ലതല്ലേ ഇവിടെ ഇരുന്ന് വല്ല പുസ്തകം വായിക്കുന്നതല്ലേ….??”

മറുപടിയായി ഇന്ദു ഒന്ന് ചിരിച്ചു…

“നിവീ…നിനക്ക് കൊണ്ട് പോകാനുള്ള സാധനങ്ങൾ ഒക്കെ പോയെടുത്തു വയ്ക്ക്”

“എന്തിന്…??”

“നിവേദിന്റെ എൻഗേജ്മെന്റിന്റെ കാര്യം നീ മറന്നോ…??”

“അത് നാളെയല്ലേ പോകുന്നത്..”

“നിന്റെ ജാനകിയപ്പച്ചിയും അച്ഛമ്മയും വിളിച്ചിരുന്നു.. ഇന്ന് വൈകിട്ടേ അങ്ങ് ചെല്ലണമെന്ന്…

പിന്നെ അച്ഛനും പറഞ്ഞ് വൈകുന്നേരം റെഡിയായി ഇരിക്കണമെന്ന്…”

“മ്ം….”

അലസമായി മൂളി കൊണ്ട് നിവി മുറ്റത്തേക്ക് നടന്നു….കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ പോയി ഡ്രസ്സൊക്കെ പായ്ക്ക് ചെയ്തു.

വൈകുന്നേരമായപ്പോഴേക്കും കുളിച്ച് വേഷമൊക്കെ മാറി ഗോപനേയും കാത്തിരിക്കുവായിരുന്നു ഇന്ദു…

“അമ്മേ…ഞാൻ ദാ ഈ ബുക്കൊന്ന് മിഥുൻ ചേട്ടന് കൊടുത്തിട്ട് വരാം…ഞാൻ വായിക്കാൻ വാങ്ങിച്ചോണ്ട് വന്നതാ….”

“മ്ം കൊണ്ടുപോയി കൊടുത്തിട്ട് വാ..”

ചെറിയ ചാറ്റൽ മഴ ഉണ്ടായിരുന്നതിനാൽ ഉടുത്തിരുന്ന ദാവണിയുടെ തുമ്പെടുത്ത് തലയ്ക്ക് മുകളിലൂടെ ഇട്ടു കൊണ്ടായിരുന്നു അവൾ മുൻപോട്ടു നടന്നത്

“മാലതിയാന്റീ….”

പുറത്ത് നിന്നു കൊണ്ടവൾ നീട്ടി വിളിച്ചു

“ആഹാ…ആരിത് നിവിമോളോ….??വാ കയറി വാ..”

“കുറെയായല്ലോ ഇങ്ങോട്ടേക്കൊക്കെ കണ്ടിട്ട്….”

“എന്നും ക്ലാസ്സുണ്ട് സമയം കിട്ടുന്നില്ല ആന്റീ….”

“മോളിരിക്ക് ഞാൻ ചായ എടുക്കാം….”.

“വേണ്ട ആന്റി..ഞാൻ ദാ ഈ ബുക്ക് മിഥുൻ ചേട്ടന് കൊടുക്കാൻ വന്നതാ”

“അവൻ മുകളിലുണ്ട്…”

“ഞാനിതൊന്ന് കൊടുത്തിട്ട് വരാവേ…”

ദാവണി ഒതുങ്ങി പിടിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ മുകളിലേക്ക് കയറി

“മിഥുൻ ചേട്ടാ..”

ലാപ്ടോപ്പിൽ എന്തോ നോക്കി കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു മിഥുൻ

“ദാ ഈ ബുക്ക് തരാൻ വന്നതാ”

മുറിയ്ക്കകത്തേക്ക് കയറി കൊണ്ടായിരുന്നു അവളത് പറഞ്ഞത്

“ആ ഷെൽഫിൽ വെച്ചേക്കു..”

“ചേട്ടാ, ചേതൻ ഭഗതിന്റെ വേറെ ഏതേലും പുസ്തകം ഉണ്ടോ…??”

“ഞാൻ നാളെ ലൈബ്രറിയിൽ പോകുമ്പോൾ എടുത്തിട്ട് വന്നാൽ മതിയോ…??”

“മ്ം…അത് മതി…രണ്ട് ദിവസം ഞങ്ങൾ അമ്മ വീട്ടിൽ പോകുവാ….എടുത്തിട്ട് ഇവിടെ തന്നെ വെച്ചാൽ മതി…ഞാൻ വന്ന് വാങ്ങിക്കോളാം

വൺ ഇന്ത്യൻ ഗേൾ കിട്ടുവോന്ന് നോക്കണേ…”

“ആമ്..ഞാൻ അത് എടുത്തിട്ട് വരാം…”

”ഞാനെന്നാൽ പോകുവാണേ…”

അത് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവൾ മുറിക്കു പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി

താഴേക്കുള്ള സ്റ്റെയർ ഇറങ്ങുന്നതിനിടയിലായിരുന്നു മുകളിലേക്ക് കയറി വരുന്ന അലനെ അവൾ കണ്ടത്..

“ഇയാളെന്താ ഇവിടെ…?”

മനസ്സിൽ അവളത് ആലോചിക്കുമ്പോഴേക്കും അവൻ നടന്ന് അവൾക്ക് അടുക്കലേക്ക് എത്തിയിരുന്നു

“നിവീ…താനെന്താ ഇവിടെ…??”

“ഇത് ഞാനങ്ങോട്ടല്ലേ ചോദിക്കേണ്ടത്…ഇയാളെന്താ ഇവിടെ..?”

“ഞാൻ മിഥുനെ കാണാൻ വന്നതാ…”

“മ്ം ശരി..”

അത് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവൾ താഴേക്ക് ഇറങ്ങാൻ തുടങ്ങിയതും പെട്ടന്നായിരുന്നു അലന്റെ കൈകൾ അവളുടെ കൈയ്യിൽ ചുറ്റിയത്…

ദേഷ്യത്താൽ നെറ്റി ചുളിച്ച് കൊണ്ട് അവൾ അലനെ നോക്കി

“കൈ വിടാൻ….ദേ മാലതിയാന്റി കാണും..മര്യാദയ്ക്ക് കൈ വിട്…”

കൈ ചെറുതായി കുടഞ്ഞു കൊണ്ടായിരുന്നു അവളത് പറഞ്ഞത്

“ഓ അപ്പോൾ മാലതിയാന്റീ കണ്ടില്ലേൽ തനിക്ക് പ്രോബ്ലം ഇല്ലാ അല്ലേ…??”

അവനൊന്ന് ചിരിച്ചു കൊണ്ടായിരുന്നു അത് ചോദിച്ചത്

“താനെന്തിനാ വെറുതെ എഴുതാപ്പുറം വായിക്കുന്നത്…ഞാൻ അങ്ങനെയൊന്നും പറഞ്ഞിട്ടേ ഇല്ല…”

“മ്ം…അതൊക്കെ പോട്ടെ…താൻ ഞാനന്ന് പറഞ്ഞത് ആലോചിച്ചോ…??”

“ഉവ്വ് നല്ലോണം ആലോചിച്ചു..”

“എന്നിട്ട്…”

“നേരത്തെ പറഞ്ഞത് മാത്രമേ എനിക്കിപ്പോഴും പറയാനുള്ളു…”

“താൻ മുകളിലേക്ക് ഒന്ന് കയറി വന്നേ…എനിക്ക് ഇത്തിരി സംസാരിക്കാനുണ്ട്”

“ഇവിടെ നിന്ന് പറ…”

“എടോ ഒന്ന് വാ…”

അവസാനം വേറെ നിവർത്തിയില്ലാതെ അവൾ അലന് പിന്നാലെ നടന്നു…

ശേഷം കഴിഞ്ഞ ദിവസം അവളുടെ വീട്ടിൽ നടന്ന ഓരോ കാര്യങ്ങളും അവനോടായി പറഞ്ഞു…

“എന്നാലും ആരാ ആ പിക് ഒക്കെ എടുത്ത് തന്റെ അമ്മയ്ക്ക് അയച്ചു കൊടുത്തത്…??”

“അറിയില്ല….”

“ഇനി..തന്റെയാ ഫ്രണ്ട് ആണോ…??”

“ഏയ്….അവളൊരിക്കലും അങ്ങനെ ചെയ്യില്ല….”

“മ്ം…”

“കഴിഞ്ഞതൊക്കെ ഉറക്കത്തിൽ കണ്ടൊരു സ്വപ്നമായി കരുതി മറന്നു കളഞ്ഞൂടേ….

എന്നെ കണ്ടതും….പരസ്പരം ഇഷ്ടപ്പെട്ടതും…സംസാരിച്ചതും എല്ലാം….”

“മ്ം….”

“ഞാനെന്റെ അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും വാക്ക് കൊടുത്തു പോയി….അലനു വേണ്ടി അവരെ വിഷമിപ്പിക്കാൻ ഇനിയെനിക്ക് ആവില്ല….

എന്റെ നിസ്സഹായവസ്ഥ ഓർത്തിട്ടെങ്കിലും എന്നെ മറന്നൂടെ….”

“മ്ം….”

അവളുടെ സംസാരത്തിനുള്ള മറുപടിയെല്ലാം അവൻ വെറുമൊരു മൂളലിൽ ഒതുക്കി…

“എന്നാൽ.. ഞാൻ പൊയ്ക്കൊട്ടേ…”

അത് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവൾ മുന്നോട്ടു നടക്കാനാഞ്ഞതും പിന്നിൽ നിന്ന് അവന്റെ വിളി വന്നു

“ഞാൻ അവസാനമായിട്ടൊരു കാര്യം ചോദിക്കട്ടെ…??”

“തനിക്ക് എന്നെ ശരിക്കും ഇഷ്ടമായിരുന്നോ..??”

“മനസ്സിൽ എവിടെയൊക്കെയോ എപ്പോഴോ ഞാൻ നിങ്ങളെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു..”

അത് പറയുമ്പോൾ അവൻ കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു അവളുടെ കണ്ണിൽ ഇതുവരെ കാണത്തൊരു തിളക്കം…

പിന്നെ അവന് മുഖം കൊടുക്കാതെ അവൾ ധൃതിയിൽ താഴേക്ക് നടന്നു…

താഴെ മാലതിയെ കാണാത്തതിനാൽ യാത്ര പറയാൻ നിൽക്കാതെ നേരെ അവളുടെ വീട്ടിലേക്ക് പോയീ

ഗേറ്റ് തുറക്കുമ്പോഴേ അവൾ കണ്ടിരുന്നു മുറ്റത്ത് കിടന്ന ഗോപന്റെ കാറ്

“അച്ഛൻ എന്തേ..?”

അത് ചോദിച്ചായിരുന്നു അവൾ മുറ്റത്തേക്ക് കാലെടുത്തു കുത്തിയത്…ഉമ്മറപ്പടിക്കൽ തന്നെ ഇന്ദു ഉണ്ടായിരുന്നു

“അകത്തുണ്ട്…”

“ഇന്ദു….”

അവരത് പറഞ്ഞു നിർത്തിയതും അകത്ത് നിന്ന് ഗോപന്റെ വിളി വന്നു…

കൈയ്യിലിരുന്ന ഫോൺ ചെയറിലേക്ക് വെച്ച് കൊണ്ട് ഇന്ദു അകത്തേക്ക് കയറി

നിവിയുടെ വിരലുകൾ ആ ഫോണിലേക്ക് നീണ്ടു….

ഇന്ദു വരുന്നുണ്ടോ എന്നറിയാനായി അവൾ അകത്തേക്ക് ഒന്ന് എത്തി നോക്കി…

വരുന്നില്ലാ എന്നുറപ്പ് വരുത്തി കൊണ്ട് മെല്ലെ അവരുടെ വാട്ട്സ്ആപ്പ് ഓപ്പൺ ചെയ്തു

ഒരാഴ്ച മുൻപ് ഇന്ദുവിന് മെസ്സേജ് അയച്ചവരുടെ ചാറ്റ് നോക്കി കൊണ്ടിരിക്കെ പതിയെ പതിയെ അവളുടെ മുഖഭാവം മാറി…

ദേഷ്യത്താൽ അവളുടെ മുഖം വലിഞ്ഞു മുറുകി നെറ്റി ചുളിച്ച് കൊണ്ട് നിവി ഇരുന്നിടത്ത് നിന്ന് എഴുനേറ്റു

(തുടരും)

 

രചന: ശ്രീലക്ഷ്മി അമ്പാട്ടുപറമ്പിൽ അമ്മുക്കുട്ടി

 

മുൻഭാഗങ്ങൾക്കായി ഈ ലിങ്കിൽ പോവുക

 

അമ്മുക്കുട്ടിയുടെ മറ്റു നോവലുകൾ

കൃഷ്ണവേണി

ഗംഗ

ലക്ഷ്മി

ഇമ

പൗമി

അമ്മുക്കുട്ടി

 

ഇവിടെ കൂടുതൽ വായിക്കുക

അക്ഷരത്താളുകൾ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച എല്ലാ നോവലുകളും വായിക്കുക

അക്ഷരത്താളുകൾ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച എല്ലാ കഥകളും വായിക്കുക

 

Title: Read Online Malayalam Novel Annorunalil written by Sreelekshmy Ambattuparambil

About Author